Benim ne Kaf daðýný aþan
Ne de Fizan’a çýkan yolculuklarým oldu
Kendi içimde kendimi mutlu eden
Kýsacýk ama huzur dolu seyahatler yaptým
Biraz göðün
Biraz da denizin mavisini sürdüm acýlarýn üzerine
Artýk düþtüðünde dizleri kanayan çocuk deðildim
Bi o kadar annesiz
Bi o kadar da babasýzdým
Gurbetin affý olmayan yalnýzlýðýnda
Mapushane damlarý výz gelirdi artýk hýçkýrýklarýma
Ne zaman mutlu olsam
En sevdiðim iþ birliði yapardý karabasan yaðmurlarla
Gözlerim de dolup taþardý
Gönlüm de hüznün arsýz çýðlýklarýnla
Öyle böyle kolay deðildi
Ayný yerden defalarca yara almak
Ahhh çocuk kalbim
Çok ihmâl ettim seni
Biliyorum
Bak
Saçlarýmýn her telinde masum papatyalar
Avuç içlerimde minnacýk sevgi kýrýntýlarý
Büyüklük sende kalsýn
Ne olur affet beni
A f f e t
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.