SEN Kİ; NAZLI GELİNCİĞİM ANNEM...

Kýrýk düþlerin kýrýk tekeri
Zýmpara misali
Tekleyen kalbim
Rahman’ý her andýðýmda azat edilesi ruhum
Tapýnaðýmsa iþtigal fikrimin zikrime ekimi
Eklediðim bir halka daha zincire
Kemale erme ihtimalini yitirdiðimin ertesi
Gönlün yýkýk kulesi
Aþkýn devrik kubbesi
Nice hutbe eþlik eder yürek boþluðuma

Karanfil kokarsýn belki de bir tutam zencefil
Yaðdýðým kadar yüzüne
Yaðmalandýðým bir takvim yapraðý
Ve iþte konduðum üzerine
Konakladýðým hayallere sunduðum o saf buse
Akýþýna býraksam bile hayatý
Azap dolu gecelerin firarý
Elbet boy verir de fidanlarým
Fiilinde saklý o emir kipi
Aþk nasýl ki hicraným
Hýdýrellez’in gölgesi düþer üzerime
Düþkünlüðümse sadece sana anne…

Tutuþan yürek takvimi
Ve iþte bir sayfa daha eksilirken
Tasfiye edemediðim kadar hayatý
Hüznün bekasý
Hazanýn reçetesi
Sözcüklerin notasý
Sýdkým sýyrýlmýþ olsa bile
Kabrime yakýn durur kalemim
Kale alýnmasa da iç sesim
Artýk içerlemediðim
Ýçtiðim anbean hüzün þerbeti

Muhteviyatý ýssýzlýðýmýn racon kesen cihaný
Biriktirsem bile yenik devraný
Yana yakýla sevdiðim yine sen
Yansýz sevgime eþlik eden
Közüm
Ve özüm
Ve sönmez iken son sözüm
Bir hikâyeden ibaret deðil hem þiirin

Kâh kasidesi kâh kafiyesi
Kâh recim edildiðim karanlýðýn misafirliði
Ölü doðan güneþe de geçmez iken sözüm
Düþük yapan þu yaralý gönlüm
Hem yamadýðým
Hem yaðmalandýðým
Aralýksýz kanýp da yandýðým
Mektubun yanýk ucu
Oysaki esefle söndürmüþtüm ben bu ateþi

Azadesi evrenin
Azýk bildiðim kalemin
Ant içtiðim kadar yüreðimin
Derinine kazýdýðým ismin ve seferi varlýðýn
Ben ki bir seyyah
Sen ki bir kristale meyyal
Aþkla iþtigal
Gönlümü serdiðim kadar
Ayaklarýnýn altýna
Nasýl ki cennet de ayaklarýnýn altýnda
Varsýn yanayým, anne
Soyut bir izlek addedilse de ruhum
Varsýn yok olayým
Yeter ki sen yok olma ve kayma ellerimden

Her teftiþe çýktýðýmda evreni
Tuhafýma gittiði kadar insanlarýn sitemi serzeniþi
Ayyuka çýkan ne ki?
Hüznümle hemhal…
Azabýn tefrikasý
Þiir ise dilemmasý
Hayatýn dehlizinde adýmladýðým
Þiirin hikâyesinde tutulan nutkum
Bir bayram sabahýna daha tutuklu ruhum
Arifesi mutluluðun
Sen ki:
Gök gözlü varlýðýnda saklý
Hem utkum hem ufkum
Ve dinmeyen umudun
Aþkýn niþanesi
Yalnýzlýðýmýn rozeti
Ve iþte acýmý sonlandýrsýn diye Tanrý
Gözüm açýk uyuduðum
Baþýnda nöbet tuttuðum
Ýzafi olsa bile karanlýk
En çok da dualarýmla huzur bulduðum

Bulunmaz Hint kumaþýmsýn
Kumaþýndan d/okuduðun þu saf varlýðým
Tekerlemesi belki de hayatýn
Tutuklu kalbim
Tutamaðým hayata
Zemheride saklý bir ateþ ki:
Kimse nifak sokamaz Ýlahi Aþk ile arama
Ve sen ki:
Seyyah sözcüklerin
Seferisi i mgelerin
Saydam yüreðimin
Her manivelasý
Sektiðim kadar hecelerin
Yetmedi hüznümün duayeni
Yeþeren gözlerimde açan çiçek misali

Sen ki:
Nazlý gelinciðim
Ýki cihanda saklý cennetim
Kanamalý ömrün iadesi
Yazýlasý kaderin onayý
Yazmadan geçen günüme þerh düþüp de þiiri
Aþk
Kalemi
Yoldaþ
Bildiðim
Bir tercüme misali
Öykündüðüm illa ki senle dolu bir hikâye
Anlatýcýsý ve kahramaný olduðumdan da öte

Kimse þirk koþan Rabbime
Aþka layýk bir ferman
Yalnýzlýðýna sadýk bir kelam
Günyüzü görmenin diðer adý iken:
Senle dolup taþan iki yakam…


Sosyal Medyada Paylaşın: