Güneþin en ücra köþesinde tutsaðým Bak batýyor güneþ içinde yanan son çýrayým. Senin için hüznün mýsrasý büyüyor kýyýlarýmda. Senden aþkýndan kesilmem kopmam asla ben. Seninle iki ayrý þehirde bitiþik yeryüzü gibi, Sen ordan bakardýn ben burda özlemini biriktirdim. Yýldýzý olmayan gecelerimin GÖKYÜZÜNE.
YETMÝYOR bilmiyorsun… Kanýmla beslediðim çiçeklerin inadýna açýlýyor. Mavi zambaklar yeniden seni istiyor. Zaman yetmiyor bir bebek gibi aþký avutmaya. Kelimelerim yorgun gözlerim solgun. Notalarým yokluðunda öksüz bir þarký gibi. Kimseler görmesin diye dýþarý dahi çýkmýyorum. Merak etme sen yoksan bende yokum buralarda.
Tüm sokaklarýn duvarlarýný yýkayýnca geçmeyen. Daha ötesi her kaldýrým taþýna tek tek, Geçtiðim her yerde silinmeyen mürekkebimle, Çiziyorum acýlarýmýn tüm izlerini unutma diye. Gözlerimi kapattým artýk geceye gündüze. Þiirlerimi tamda kalbinden þimdi vurdum. Gönül topraðýnda beyaz bir mezar aç hadi. Sayfalar arasý uzatýyorum cansýz bedenimi. Açýlan mezara kendi ellerinle SEN göm beni.
Nehrinin mavi sularýnda yýkýyorum ruhumu. Uykusuzluktan kan çanaðýna dönmüþ gözlerim. Hasretin düþerken þimdi avuçlarýmýn içine. Mavi tonlarýyla giydiriyorum beyaza çalan geceyi. Sanki yer yüzündeki tüm yokluðunu, Rüzgarýn nefesinden zorla tenime sindiyor gölgen. Sessizliðe bürünen tüm mevsimlerim. Yaprak sesleri sunuluyor yüreðime.
Oysa senin hiçbir þeyden haberin yoktu. Sana bakacak her göze her nefese... Yokluðunda tereddüt etmeden pusular kuruyorum. Gülüþünde can bulan bu adam söyle, Senden öte yokluðuna boyun eðer miydi. Ölüm bile gelseydi kalbimdeki seni, Teslim etmeyecek kadar hiç diz çökmedi.
Nefesimsin varsan varým yoksan YOKUM. Buralar seninle maviydi þimdi siyah, Bekle sevdiðim senden baþka herþeyden, V A Z G E Ç Ý Y O R U M Ben yokluðunda kara kýþlar ile savaþtým. Dualar eþliðinde vuslatlarý avuçlarýný öper gibi, Karanlýklarýný doya doya korkusuzca öptüm.
Bilmedin asla adýný ezberletim dudaklarýma. Siyah saçlarýmda artýk beyaza yer verdim. Gönül sarayýmda tüm mutluluklarý erteledim. Sen benim sahip olduðum tek memleketsin. Namus gibi aþkla sonsuz NÖBETÝNDEYÝM. Tükensemde sorma soracak olursan da. Bilmen mi gerek ben sadece sana TÜKENDÝM. Gözü kapalý uçurumlarýndayým korkmuyorum. Soðuk kuyularýnýn inadýna hemde. Kalbimdeki tek kavgam yine sensin.
Neden sebep neden niçin deme bana. Ben iki sayfa arasý nefes alarak katlandým. Þimdi teslim oluyorum gökteki maviye. Lütfen bul beni sahip çýk benide al yanýna. Namlu ucunda olsa son nefesim. Sende vuruldum ben ellerinde öldüm derim. Bu aþk prangalarý olmayan bir tutsaklýk bu. Sen neredeysen ben orda olmalýyým burda deðil...
Erhan Çuhadar Sabýr Gemisinin Kaptaný Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.