Bir sabah
Kanadý kýrýk bir kuþ kondu pencereme
Öyle mahsun
Öyle sevecen bakýyordu ki yüzüme!
Dayanamadým.
Gönül penceremi açýp onu elime aldým.
Ellerim titriyordu.
O da titriyordu!
Neden bu kadar heyecanlýydým...
Neden bu kadar korkuyordum.
Sanki, sanki , o kanadý kýrýk güvercin...
Uçuverecekmiþ gibi ...
Kaçýverecekmiþ gibi elimden.
Sýmsýký tutuyordum.
Caný acýmasýn diye de,
Arada gevþetiyorum parmaklarýmý.
Öyle narin, öyle savunmasýz ki...
Ýncilecek...
Kýyamýyorum!
Biliyormusun?
Hiç bir canlý ýsýtmamýþtý böylesine ellerimi
Hiç...
Neydi !
Ýçime iþleyen neydi...
Ruhumu esir alan,
Beni böylesine baðlayan..
Neydi!
Sevgimin tüm gücünü baðýþladým ona..
Bende titredim o üþüdükçe,
Ben kaçacak diye korktum...
O caný acýyacak diye.
Gözlerine bakýp kendimden geçiyordum.
O’ gözleri yok mu!...
Beni benden alan, o gözleri.
Sanki mavi göklere hazýrlýyordum onu
O’ uçtukça, bende seyredecektim...
Tüm güzelliðini.
Tanrým!
Göklere aþkým bumuydu?
Onun uçuþumuydu.
Yok yok!
O’ benim için uçacaktý salýna salýna.
Ah! dedim kendi kendime.
Ah!
Keþke...
O’ uçsuz bucaksýz mavi gök...
Ben olsaydým!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.