Birtanem!
Sensiz gün ýþýmýyor, yitik karanlýklarda boðuluyorum.
Dön sevgilim aydýnlýklar peþine düþelim senle beraber.
Uðramasýn yalnýzlýk, yüreklerimiz birleþsin.
Yolcu olsun hüzünler, uzaklara...
Yokluðunla býrakýp, terketme beni.
Yýldýzým parlamayacak mý artýk gökyüzünde?
Birtanem!
Dönülmez akþamlarda, kederime mahkum etme beni.
Gözyaþlarýma selleri emanet etme, çölünde kurutma sevgileri.
Bu yürekte aþýlmaz sevgi tomurcuklarým açmasýn mý ?
Sana vereceðim vaatler boþa mý sanýyorsun.
Yüzünde býraktýðým güller solmayacak mý þimdi?
Gamzelerin çökmeyecek mi bensizliðinde...
Bir tanem!
Yýllara meydan okumuþ aþklara benzer bizim aþkýmýz
Mecnunun leylaya tutkusu var olduysa bende
Sensizlikte çekilmez çilelere mahkum etme beni.
Yýpratma bu bedeni, çaresizliklerde.
Kara topraðýn kokusuna býrakma bu bedeni...
Ölümüne sevdalarda yok olmuþ ferhatýn kaderine terketme beni.
AÞIK BAHATTÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.