VEDASIZ AYRILIK

Sofrasýnda çok garibi doyurdu.
Cömertler kralý oy caným dayým.
Son günlerde biraz mahzun dururdu
Dertleri sýralý oy benim dayým.

Her zaman giyerdi siyah paltoyu
Çayý açýk içer, sevmezdi koyu.
Beli doðrulunca uzadý boyu
Vay bahtý karalý oy benim dayým.

Yaz gelince koyun güderdi kýrda
Ömrünü çürüttü daðda, bayýrda
Yokluk sebebiyle çok kaldý darda
Urbasý yamalý oy benim dayým.

Bacý,gardaþ birer birer gönderdi
Baba þevkatiyle topraða verdi
Kavuþtu hepsine, murada erdi
Soyuna sevdalý oy benim dayým.

Bir baþka severdi, üç bacýlarý
Dert olurdu ona her acýlarý
Onlar bir kuþaðýn son yolcularý
Yüreði yaralý oy benim dayým.

Salýnarak, boynu bükük yürürdü
Bir tanýdýk görse hemen dururdu
Þöyle uzunca bir selam verirdi
Hep hayýr dualý oy benim dayým.

Evde ne var, ne yok, kor önümüze
Baba gibi taltif ederdi bize
Gelemedik son bir defa yüzyüze
Gönülden vefalý oy benim dayým.

Hepimizde az çok var emekleri
Hayýrdan yanaydý her dilekleri
Topraða uzandý bir bir kökleri
Çileli, cefalý oy benim dayým.

Ezelden ebede bir kervan ölüm
Mavera yolunda bir seyran ölüm
Müslüman olana çift bayram ölüm
Edepli, hayâlý oy benim dayým.

Nûriye Akyol.
Sosyal Medyada Paylaşın: