Ne yana dönsem karþýmda bir çýrpýnýþ, Yanaðým dayamýþ yitik anýlarýna. Kapkara yelkenlerle sürüklenen gemiler; Bitmeyen fýrtýnalarda sallanýrken, Ýçimde kýpýrdanýr hýrçýn bir isyan. Terk edilmiþliðin kör karanlýðýnda, Bilinçsiz yýrtýlýþlar hükmünü sürer ömrümün kalanýnda. Ne yana dönsem karþýmdasýn ey hüzün. Ne yana dönsem çaresizlik... . . . ÝÇÝME ÝÞLEMÝÞ...
Ey uykusuz gecelerin suskun tanýklarý. Bilin ki; Su küstü, denizler dalgalanmýyor artýk. Ay küstü, yanmýyor gökte eskisi gibi. Bu yüzden her geçen gün , daha da silikleþir gözlerimden,yakamozun parýltýsý.
Ne yana dönsem karþýmda bir çýrpýnýþ. Ýçimde büyürken çaresizlik, Kayboluyorum yalnýzlýðýn zifiri kuytusunda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.