Yazýk, geçti seneler anlamadýn dilimden,
Sanma sakýn unuttum, dýþýndayým davânýn;
Ýzin oldum yolunda, ayrý düþtüm ilimden,
Aç efendim, aç artýk sözlüðünü sevdânýn.
Hep hasretle bakardým dönmediðin yollara,
Bitmesini beklerdim sensiz akan zamânýn.
Bilesin ki hýncým var seni çalan yýllara,
Aç efendim, aç artýk sözlüðünü sevdânýn.
Bil ki sevdân alsa da sonunda benden beni,
Son yolcusu olurdum sana giden kervanýn.
Ne yazýk tüketecek aþkým gurbette seni,
Aç efendim, aç artýk sözlüðünü sevdânýn.
Sevdâ bir oyun deðil, okyanustur gönülde,
En kutlu armaðaný kula yüce Mevlâ’nýn.
Bazan bir papatyada, bazan bir demet gülde,
Aç efendim, aç artýk sözlüðünü sevdânýn.
25.10.2010 (Arþiv)
Fatih-ÝST.
Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.