Yolcuyum geçerim sessizce þehirlerden Yeryüzü gece olmuþ yýldýzlar evlerde. Umudun çataðý es verse perdelerden Bir meltem alýp ruhumu götürse cebimden
O evlerde yaþanýyor ümidin þahikasý Uzaktan izliyorum medcezir þerikasý Sen hangi abidenin meclisinde ki þeydasý Düþünmekten cebr ile zifti deldi gözlerim.
Cezbeden ýþýklar bir bir silinirken yolumdan Boðazýmda þafaðýn düðümlenir süedam Karaltýn zindan olur kendi kendimi hapseder Geçerken, uzaklardan ser ile yeksandan.