EYLÜL AKŞAMI…
Bir Eylül akþamý,
Belki de ayýn, tam da onbeþinde,
Habersizce geliversem sana,
Uzanýversem yanýbaþýna,
Uyandýrmadan sessizce uzun uzun seyretsem seni,
Baksam baksam hiç usanmadan,
Saçlarýný tarasam, parmaklarýmla,
Okþasam okþasam hiç býkmadan,
Sonra hafifçe bir buse kondursam, al yanaðýna,
Uyanýversen, açsan gözlerini,
Gözlerim gözlerine deðse,
Gözlerinin karasýnda kaybolsam,
Ay ýþýðýný seyretsem doya doya,
Sonra.. uzun soluklu romanlar gibi,
Gül dudaklarýndan baþlasam okumaya,
Yavaþ yavaþ, her sayfasýný, her harfini,
Satýr satýr, hece hece, okusam,
Noktasýz, virgülsüz, sonuna kadar,
Dönsem yeniden… yeniden baþlasam,
Tekrara tekrar okusam, yaþasam seni.
Sýmsýký sarsam seni kollarýmla,
Sadece Dolunay dokunsa tenimize,
Yansak alev alev sabahlara kadar,
Kimseler görmeden, kimseler duymadan,
Yok olsak gecenin karanlýðýnda,
Kaybolup gitsek hiç bulunmasak,
Sevdalar ülkesine, sevdiðim..
Sen ve ben , Sevdalar ülkesine.
Sen ve ben…
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.