ADALETE CEZA
Fatih ile Tayyip ismi benzemiyor bakýnýz!
Neden Ýkisi de Fatih bize açýklayýnýz.?
Benzer yanlar isim deðil, yüreklerdeki çoþku
Ýkisi de Fatih Sultan hiç duyulmasýn kuþku.
Ýstanbul’u fethederken birinci Fatih Sultan Kibirlenmek, büyüklenmek geçmiyordu aklýndan.
Amaç Resul’ün övdüðü kumandan olmak idi
Bu eþsiz þehri küffarýn elinden alma idi.
Herkes inancýnda serbest, herkes vicdanýnda hür
Onu takdir ediyordu inanýn ehli küfür.
En ufak bir haksýzlýða yok idi tahammülü
Bir aslan gibi kükrerdi, görseydi bu zulümü.
Asýrlar sonra gelmiþti ikinci Fatih Sultan Düzeliyordu sorunlar kýl çeker gibi yaðdan.
Ayný vasýflar ondadýr, bakýn ne büyük hikmet
Ýkisinin ortak aþký, Hakk’a ve halka hizmet.
Çýkarýrken yeni Fatih, bu þehri karanlýktan,
Ne yazýk ki karanlýk güç, sýzmýþtý bir yarýktan...
Ýstanbul’un üzerinde bir yýldýz yükselirken,
Heyhat! Kader diyordu ki, fetih mi? Henüz erken.
Dört duvar ördü zalimler onun hizmet âþkýna,
Adaleti bekleyenler yine döndü þaþkýna...
Bu adalet deðil asla, cezadýr adalete,
Ne zamandýr suç sayýldý hizmet etmek millete...
Batýl düzene kýzamam, batýldýr elbet þaþar,
Adalet ki, Fatihlerin yüreklerinde yaþar...
Dört duvarlar müslümana mekteptir, medresedir,
Hak taþlara kök salarken, batýl, baðda kösedir.....
Nûriye Akyol Yýl.1999
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nûriye Hsbk Akyl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.