HASRET…
Artýk öyle yoruldum ki..
Ne unutabiliyorum, ne de kavuþabiliyorum,
Sabahlara kadar rüyalarýmdan gitmiyorsun,
Her sabah sensizliðe uyanmaktan öyle yoruldum ki,
Bakýp bakýp aðlýyorum, sensiz doðan güneþime,
Çok uzun zaman geçti biliyorum,
Unutmak istedim seni kaç kere,
Unutamadým. nasýl unuturum ki seni,
Gülüþünü, bakýþýný o gözlerini,
Hani bir de o gidiþin yok mu,
sýmsýký sarýlýþýn,
Bende seni seviyorum derken, hýçkýra hýçkýra aðlayýþýn,
Nasýl unuturum seni..
Ya ben.. nasýlda yalvarmýþtým,
Yaþayamam sensiz diye, nasýlda feryat etmiþtim.
Dizlerimin üzerine yýðýlýpta kalakaldýðým,
Ýþte öldüðüm gün o gündü, nefesimin kesildiði,
Gitme demiþtim ne olur, býrakýpta gitme beni,
Sen gittin… kaybolupta gittin, çok uzaklara.
Aylar, yýllar mevsimler geçtide,
Bir tek sen geçmedin, hep kaldýn içimde.
Daha dün gibi hala yaþýyorsun yüreðimde,
Yavaþ yavaþ ölürken ben,
Ölmeyen bir tek sen kaldýn içimde,
Bir de hiç bitmeyen hasretin,
Hiç bitmeyen hasretin..
Hasretin..
Ayhan Özdenir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.