KUM TANESİ

çelimsiz di kimsesizliðim
unutturuyor du
yokluðun varlýða çelme takýþýný
çokça
yaðmur döker gibi
yaðýyordun
her yaðýþýnda
kimsesizliðimin ceplerinden
dünyayý boþaltýyordun
dizlerime
býraktýðýn yerden kýrýlýyordum
küçülüyor küçülüyor
açtýðýn kapýlarýn önünde
kum tanesi kalýyor
kapýnýn rengine
gökkuþaðýnýn terkisine
sahramý seriyor
dünyanýn seyrine
dalýyorum
kapýlar anýlarý
anýlar yaralarý peþinden sürüklüyor
kimsesizliðim devleþiyor
büyüyor büyüyor
ben sesimi yutuyorum
göz yaþlarým düþüyor
düþtüðü yerden ayaklanýp kaçýyor
onlar bile kimsesizliðimin
karþýsýnda duramýyor
durun diyemiyorum
gýrtlaðý yýrtarcasýna
fýrtýnasý kopar denizlerimin
aðlarým kumuma tuz kata kata...
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol UÇUN KUŞLAR UÇUN SARI PAPATYA O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN