BAHAR YAĞMURLARINI GETİRMİŞTİN GÖZLERİME

Þimdi uzaklarýndayým
Ellerini özlüyorum, gözlerini özlüyorum.
Sensizken ýþýk vermez göz bebeklerim
Güneþler doðmaz dünyama
Ay karanlýktýr, yýldýzlar sönük...
Bir ses ver sessizliðime gel !
Seninle gülsün gözlerim, yüreðim.

Aþkýn ýtýrlý yollarýnda tutmuþtun ellerimi
Gözlerindi gözlerime sadakat yemini eden.
Mas mavi bir rüya sarmýþtý uykularýmý
Bu mas mavi rüya seninle baþladý...
Ve bil ki ; seninle gider öylece mahþere
Seninle doðar, yaþar ve ölür...
Bu yürek, bu ten, bu beden !

Bir bahar sabahý seninle gülmüþtü gözlerim
Sen getirmiþtin ;
Ýçimdeki çöl karanlýðýna, susuzluðuna
Bahar yaðmurlarýný sunup, yeþertmiþtin çöllerimi.
Ve kýþ gönlümde manolyalarý açtýmýþtýn geliþinle...
Þimdi günlerimi aydýnlatan Güneþ ’im yok !
Sen bari gel ! aydýnlat dünyamý ýþýðýnla...
Acý ile yanan gözlerim seninle gülsün
Güneþ’im doðsun dünyamýza, bitsin ayrýlýk.

Bir türkü yankýlanýr, þu karþý daðlardan gelir
Hasretle yanan þu gönlümü gelir de deler.
Ben ayrýlýk yollarýna dökülüp, sen diye kucakladým taþlarý
Beklediðim geldiðinde ;
Bana bu acýlarý layýk görenlere,
Zehir olacak bil ki gözümün yaþlarý
Bir daha acýmayacaðým yerdeki karýncaya bile
Þu yanan kalbimin yerine, bir taþ koyacaðým.


Günay Koçak



Yeniden 27. 05. 2024






Sosyal Medyada Paylaşın: