BOYNU BÜKÜK İNLİYOR GÜNEŞ AKŞAM VAKTİNE
Sabah uyanýnca
Gözlerin baksýn istiyorum
Penceremden
Kuþlar yuva yapsýn
Bahçedeki dut aðacýna
Mor erik aðacým çiçek açsýn
Seninle dolsun
Turuncu ile morun
Buluþtuðu akþamlar
Sabahlarý yine þarkýlarla uyanayým
Evdeki sevdiklerimle beraber
Mutlu þiirler yazayým
Yaþamak anlam bulsun gözlerimde
Sana koþayým hiç engel tanýmadan
Ama ; gücüm dýþý bir gerçek... gelememek !
Varlýðýný kabul ediyor kalbim
Sende biliyorsun uzanamýyor ellerim
Geliþin durdurabilir ancak
Bu kahredici zamaný
Gel !.. kanayan gözlerime ýþýk ol !
Acýyan yüreðime teselli ver
Akþam olunca
Yeniden umutsuzlaþýyor içimde yeþeren her þey
Böyle geceler gibi karanlýk deðildi oysa
Sabahým, akþamlarým
Sen olsaydýn
Çocuklar gibi bende bayramlarý yaþardým
Bak yine ezanlar deliyor içimi
Dizlerimin üzerinde ellerim açýk
Hisset, yüreðimden Allah’a giden çýðlýklarý
Gel gör
Bu Allah’a yalvarýr gibi bir þey
Seni dileyiþim
O
Akþamýn son demiydi
Mevsimlerin de
Seni aldýlar benden !
Giderken saðanaklar boðuyordu
Þimdi bir sensizlik þarkýsý gibi
Penceremde ötüþen kuþlarýn sesi
Her tarafým zindan örneði
Tutukluyum ayrýlýklara
Þarkýmýzý söylüyor sonbahar
Rüzgarlara
Günay Koçak
28. 05. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.