GİTTİĞİN İÇİN

Senden sonra
Külümdür benim savrulan akþamlara
Pas rengi zindan türküleri dilimde
Senin mi, benim mi davam ki zulüm ?
Yakarýþlarým kar etmedi semalara
Bilemez kimseler hicranýmý
Sessiz çýðlýklarýmý duyamaz
Gözlerimdeki nem, kalbimi daraltan umudum
Doðuþunda bir gün güneþin

Yakan sessizce en büyük yangýndýr
Ayrýlýðýn
Bilmeden usulca gidiþin
Uçurumlar açmýþtý gözlerimde
Hýçkýrýklarýma gazellerini döküyordu sessizce
Sonbahar
Güvercin konmayan avlularda
Çekingen ve ürkek adýmlarýn
Kaç bahar çiðnemiþsindir kim bilir
Adýmlarýný saymýþýmdýr düþlerimde bilir misin ?

Sen günleri, aylarý saymaya baþlarken
Ben aðlamaya hazýrlanýrdým her akþam
Minik mektuplarýný okurdum , seni yanýmda sanýp
Yüreðim, yýpranan akþamlarýn masal köþesi
Aynalara yansýyor kederli bakýþlarým
Ne yapsam da ; bitmiyor þu gönlümün hasreti !

Zaman geçiyor, ben yýpranýyor bitiyorum
Þarkýlar sana, ayrýlýk bana, gözlerim yaðýyor geceye
Bir ben dostmuþum kendime... anladým gidiþinle
Yorgunum... sonbaharý dinliyorum
Senden uzak, kimse yok kendime... sen yoksun !
Nefessiz kalmak buymuþ demek, ayrýlýk rüzgarý

Bir yaðmur yaðýyordu.. gökler gürültülü
Düþünüyordum ; senin oralarda da var mý yaðmurlar ?
Korkular sarar mý içini üþürken bir de
Yüreðimde korkular
Sýrýlsýklam akþamlar... geceler uykusuz
Bir de sensiz !
Þarkýlar dinliyordum
Bir de aðlýyordum

Gel ey hasretimin türküsü !
Gel, kimsesizliðimin kimi
Yorgun baþýmý kurtar bu taþlardan
Yalnýzým, sensizim, uykusuzum
Ne elimden tutan var
Ne dost bir yüz
Gece ýssýz, gece sessiz
Her gölge bana korkulu heyule !
Üþüdüðünü düþünüp, donuyorum bende
Buruk bir acý çöküyor içime

Günay Koçak

26. 05. 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: