BİR PSİKOZUN DEFTERİ

Hafif yaðmurlu hava, saat gecenin dördü
Aynadaki yabancý sefil hâlimi gördü

Boyu bir doksan kadar, yaþý en az elliydi
Canýma susadýðý gözlerinden belliydi

Yataðýmdan fýrlayýp daha etmeden aman
Bir çýðlýkla deðiþip meçhule aktý zaman

Önce bir baþ dönmesi, sonrasýnda bayýldým
Bu defa gitmediðim bir âlemde ayýldým

Burasý da neresi ? Soðuktu, üþüyordum...
Uçsuz bir uçurumdan son sürat düþüyordum

Gözlerim korku ile arýyorken zemini
Hatýrladým bozduðum o mukaddes yemini

Nasýl da unuturum, söz vermiþtim Tanrý’ya
Hani aldanmak yoktu artýk hiçbir sanrýya ?

Ey peþimdeki sûret, sana da bir sorum var
Fakat beni mâzur gör, aklým ile zorum var...

Ben deli deðil miyim, söyle eðip bükmeden !
Yoksa günahlarým mý irâdeme hükmeden ?

Zihnimdeki bu illet bütün varýmý aldý
Artýk yaþamak için hangi sebebim kaldý ?

Bir kurþun lazým bana ve biraz da cesâret
Nihayet son bulacak yirmi yýllýk esâret !

Kahrolasý tetiðe basmak ne de kolaymýþ
Keþke þimdiki aklým yýllar evvel olaymýþ...

Baðýþla beni yâ Rab, büyükse de ayýbým
Ben ki bende deðilim, ben ki bende kayýbým...

Þükürler olsun sana lütfettin de ’’delirdim’’
Bu vebâlin hakkýndan baþka nasýl gelirdim ?

Ya siz cenâzemdeki ikiyüzlü o piçler ?
Hepinizin de hâli içler acýsý, içler...

Ölümlü bir hayata nice hayal dizdiniz
Asýl deli ben deðil ne yazýk ki sizdiniz !
Sosyal Medyada Paylaşın: