Kýrdýlar beni kýrk yerimden Ama ben hiç aðlamadým Yemin olsun ki hiç aðlamadým anne Sadece senin kadar ýssýz Senin kadar sessizim...
Ýçimde hasretin Bazen mýsralarýmdan taç yapýp Baþýna takýyor Bazen hece desenli elbiseler yakýþtýrýp endamýna Yüzlerce kalemsiz þiir yazýyorum sana anne
Ahhhh bu benim Hiç büyümeyen çocukluðum Büyüyüp kýrkýný geçsem de Benim anneliðim Hep senin gölgende kaldý annem Ben her þeyin en güzelini yakýþtýrsam da sana Engel olamýyorum yaþamak gerçeðinin Kulaðýmda çýnlayan sesine Uyan kýzým uyan Ýmgelerinin hepsi düþ yorgunu Uyaklarýnýn hepsi hayal kýrýklýðý
Biliyor musun anne Bir de içimde saklayýp da Kaðýda döküp aklayamadýðým þiirlerim var...
… Hayat bana hiç iyi davranmadý anne Ne kýrmýzý bisikletiyle Sevinç çýðlýklarýný rüzgarla yarýþtýran Ne de Pembe balonu elinden uçan Bir çocukluk hatýram var benim
Erken kararttý kader aydýnlýðýmý Hep taþýyamayacaðýmdan aðýrdý Omzuma yüklenen yük Çok boþ omuz aradým Ama dar günümde baþýmý yaslayacak kadar Merhametli bir yoldaþ bulamadým
Sana biraz öfkeli Bir o kadar da kýrgýným Bazen içimden diyorum ki Madem sevgi, emek, þefkat gösteremeyecektin Neden? Neden dünya’ya getirdin ki beni Sahi söylesene anne Hiç gözyaþlarýma þahitlik ettin mi sen benim
Baþý boþ sokaklarda boþluk içinde Bomboþum anne Sesini sýðýnak nefesini þefaatçim bilip Acýlarýmý anlatmaya çalýþtým sana bazen Ya mutfakta yemek yapýyordun Ya leðen baþýnda çamaþýr yýkýyordun Alnýndan yanaðýna süzülen terler Kar beyazý köpüklere karýþýrken
Sen çamaþýr yýkarken Ben sana Anne diye kaç defa seslendim Sen babamýn Yýrtýk yakalý gömleðini çitilemiyor Adeta babamdan öfkeni çýkarýyor Belki de hayattan intikamýný alýyordun Ve öylece dalýp giderken Sen beni hiç dinlemiyor Ya! ay kýzým þu ocaða bak Yahutta þu yemeði karýþtýr diyordun Ben kepçeyi tencerede döndürdükçe Kader de çarkýný tersine döndürüyordu Ama sen bilmiyor sen duymuyordun anne
Dilimde takatsiz ninniler Týrnak uçlarýmda sisli geceler Ekmeðin buðusu ve benim alnýmýn teri anne? Yazýk oldu onca emeðe Boðazýmda dizili kalan ekmeðe…
Sevgi mi? yutkundum Yuh olsun ki, sevgi emektir deyip de Dönüp arkasýna bile bakmadan çekip gidenlere Yuh olsun ki, þahitsiz bir sükut içinde býrakanlara Sustum Suskunluða adanmýþ her aným Kaydedildi saniyelerin koynuna...
#hüzünlükent
Sosyal Medyada Paylaşın:
hüzünlükent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.