GİDİŞİNLE TÜKENDİ NİNNİLİ AKŞAMLAR

Bu bahar sabahýnda uyandým yine
Karanlýktan kalma bir korku var içimde
Bir gül açmýþtý penceremde
Öylesine güzelliði ile
Mavi bir kelebek dolaþýr dallarýnda umutla
Taze ekmek kokularý yayýlýyor sabaha
Fokurduyor çaydanlýðýmdaki muhabbet
Burnumda kokularý

Eksiliyor içimde sabah sabah sevdiklerim
Kuþlar penceremde teselli oluyor acýlarýma
Bir kuþ, bir dut aðacý, gökyüzü gülüyor neye ?
Kanýyor yüreðimin her köþesi
Senin adýn diðer köþesinde yazýlý
Papatyalar açýyor sokaklarýmda
Unutuyorum yalnýzlýðýmý

Anýlar diziliyor beynimin her kývrýmýna
Öyle bitiðim ki
Yaðmýyor yaðmurlarým
Uzanýyorum yokluðunun sokaklarýna
Ninni söylüyor dudaklarým bebek anýlarýna
Güneþe bakýyor gözlerim... acýlarým kamaþýyor
Rüzgar esiyor saçlarýmda
Yalnýzým, kimsesiz ve sensiz
Bir ben, bir gökyüzü, bir de mazim
Senin için yazýyorum bu þiiri
Mavi gökyüzüne uzanýyor ellerim

Bir hüzün kaplýyor içimi, iþte þu þarký ile
Resmine dalýp aðlýyorum
Gözyaþlarýma karýþýyor saðanaklar
Yengeçler ordusu geçiyor beynimden
Gelmeni düþlerim son bir ümitle
Sana iþte tüm mektuplarým
Sana özlemlerimi dizdim yine bak
Satýr satýr, hasretimle uzandým sana

Ninni söylemeyin anneler geceleri
Benim ninnim çok uzaklarda þimdi
Ýçimde bir aðlayýþý bebek senfonilerinin
Duyurmayýn bana artýk þen kahkahanýzý !

Bir tutabilsem ellerini
Tebeþir tutar mý yine ellerin ?
Kara tahtalara yazýlar yazar mý ?
’Günaydýn’ der mi sabahlarý ?
Girince sýnýfýna
Leylak kokar mý yine pembe giysilerin
Ellerinde güller, papatyalar var mý ?
Bir de çok sevdiðin AND’ýn
Dudaklarýnda hala dolaþýr mý ?

Günay Koçak

23. 05. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: