Babam

Mezarýnýn baþýnda sessiz ve yalnýz,
Topraðýn soðukluðunda yüreðim yanar.
On yýldýr uzak,
On yýldýr hasret,
Babam,
Seni kaybetmek böyle mi olur?

Hastane morgunda cansýz bedenin,
Yýkarken ellerim, yüreðim daðlanýr.
Kefen beyaz, ama yüreðim karanlýk,
Piþmanlýklar ciðerime hançer gibi saplanýr.

Sana anlatamadýðým tüm kelimeler,
Þimdi gözlerim yaþ, dudaklarým sessiz.
Birlikte geçirdiðimiz günler anýlar,
Hepsi birer hayal, hepsi artýk geçmiþ.

Küçük bir çocukken elini tutardým,
Büyüdüm, uzaklaþtým, ayrýlýða düþtüm.
Sana söylemek istediðim her þey,
Artýk topraðýn altýnda,
Mezarýn baþýnda,
Babam bu dünyadan çok erken göçtün.

Hasretinle yanarken piþmanlýk dolu,
Her an hasretin içimde büyür.
Sana olan sevgim, saygým, minnetim,
Geç kaldým baba,
Af edilir mi bu oðul?

Topraða verirken seni,
Varlýðýmýn nedeni,
Son kez bakýþtýk,
Bir daha göremeyeceðim seni, öyle mi?
Kan çanaðý gözlerim durmadan aðlar,
Yokluðunun acýsý ciðerimi daðlar.
Babam,
Seni kaybetmek böyle mi olur?

Sosyal Medyada Paylaşın: