Bağışlayın
Bendeki bu yorgunluðu baðýþlayýn ne olur,
Yürüdüðüm yolun çilesi aðýr
ve sanki uzadýkça uzuyor ömrümün geri kalaný, bilmem bu aðlamalarým boþuna mý?
Kaya gibi sert bakýþlarýn altýnda ezilirken
kalbim, kaç kere karanlýkta kaldý çocukluðum, kim bilir?
Bendeki bu duruþu baðýþlayýn ne olur.
Ýnsan, yoksunlukta nasýl davranmasý gerektiðini bilemiyor, ki yoksunluk;
sevgisizlik ve solan çiçekler, bazen de cevapsýz kalan samimiyetler…
Karanlýkta kaldýn ey gençliðim!
Dünyada kaç gece susmayan bebeklerin iniltisini duydun, tazecik ellerinden bir þey gelmeden büyük evlerde oturdun, içinde biriken þaþkýnlýða aðladýn belki…
Bendeki bu yorgunluðu baðýþlayýn ne olur,
Yürüdüðüm yolun çilesi aðýr
ve sanki uzadýkça uzuyor ömrümün geri kalaný, bilmem bu aðlamalarým boþuna mý?
Geç mi kaldýn ihtiyar yüzüm, kýrýþan öfken mi, paçavra gibi atýlan ümitlerin mi?
Menfaatçilerin treni durmuyor artýk gönül duraðýnda, yoksa hâlâ para ediyor mu çabalarýn?
Bendeki bu cenazeyi artýk kaldýrýn,
dünya yorgunlarý daha fazla kaldýrmýyor,
hassas kalplerin yerini, eze eze narsistler, benciller, korkaklar ve omurgasýzlar dolduruyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zeynep Zuhal Kılınç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.