Öç ve Güç

Karlar üzerindeki yeþil aðaçlar gibi..
Öyle derin ,öyle dik köklerimiz,
Ayazda kalmayý da öðrenmiþiz ,
Her yeni güne merhaba demeyide...

Kar ve rüzgar öç alýrken cüssemizden ..
Kýlýçlarý göz alýr her vuruþta ,
Gönül rýzasýyla baþlar her kesi,
Eziyeti hissetmez sinemiz ..

Bu usanç, bu kin, düþürürken baþýmýzý ..
Hâlâ seyredilmek istenir güzelliðimiz ,
Bizi aðlamaklý yapan ,
Ýþte bu kendini beðenmiþliðimiz..

Uzaktan biliriz biz devasa daðlarý ..
Yakýndan tanýyamayýz ,zirvesindeki karlarý,
Mutlu olmak üzere giydirilmiþ ormanlarý ,
Ayazda, rüzgârla ve usançla yaþayan canlarý .

Özge Bilgeç
Sosyal Medyada Paylaşın: