dem bulan karanlýðýn üþüyen perdelerin ön yüzünde buðulu camlar seyreder bahçemi karanfil kurularý birikmiþ çardaðýn yan tarafýna gündüzlerden bilirim orda masanýn üstünde þairliðimin unutkan tarafýný arayan birkaç mýsra kýrýntý birkaç satýr öykü belki de hayat izimden kalan bir roman eskizi
her gece yalnýz beni karanlýðý boðar bilirdim kindar yalnýzlýðýn boðazýma vebal diye asýldýðýný yaðmur ustasý gözbebeðimden baþka gözbebeklerin çaðlamadýðýný bilirdim bütün susuþlar beni sulara vedalarken her vedanýn derinlemesine iniltili bir ýrmaða sýzlandýðýný bilirdim
þimdilerde hangi çocuk kapýmý çalsa yumuk ellerini bana uzatýp açar erimiþ akide þekerleri avuçlarýnda gözlerimin içine içine bakar...
EbRuAsya //
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.