senden sonra yanýk kokulu alabora yalnýzlýðýmda neler oldu neler bir bilsen anlatacaðým sana yana yakýla dinle beni eskisi gibi cankulaðýnla emi
oysa seninle birlikte yaþayacaðýmýz daha ne güzel günlerimiz olacaktý denize bakan çiçeklerle donattýðým balkonumuzda görenleri imrendiren doyumsuz sohbetlerimiz sahil boyu yürüyüþlerimiz,gülüþlerimiz hayallerimiz,hiç bitmeyen umutlarýmýz yine arabamýzla birlikte il il gezerek dost ziyaretlerinde söyleþilerimiz olacaktý
evimizin direði,canýma can kataným huzurum,mutluluðum,gülen yüzüm yaþanýlan ne varsa her þey yalan oldu yaþanýlamayan baharlar sonbaharda tarumar zamansýz ayrýlýðýnsa içimde çöreklenen dert
ah benim can yarim sen uzaklarda edebi yalnýzlýðýnda ben bizim olmadýðýný bildiðim meskenimizde sen benden,ben senden bihaber matemli sýrdaþ gecenin kollarýna tünemiþ ölü bir düþte nefessiz donuk bakýþlarýnla beni süzerken bilsen nasýl da büyüyorsun jilet kesiði kýzýl göz bebeklerimde
karabasan gecenin deminde havsalam darmaduman içim derinden iç geçiriyor ç/aðlýyor göðsüm sýkýþýyor yüreðim k/anýyor ömür defterimde biriktirdiðimiz anýlar nasýl da üþüþüyor beynime dalga dalga ve ben her dalgada kayboluyorum zindan gecenin kara gözlerinde
alnýmýn tabelasýna yazýlmýþ kara yazým böyleymiþ kaderim,hiç çýkmaz ki avazým sus pus oldu inleyen gönül sazým zemheriye döndü baharým yazým
senden sonra þiirler,þarkýlar yazmadým birlikte dinlediðimiz türküleri dinlemedim balkonumuzda hiç yemek yemedim,etrafý seyretmedim doðru dürüst sofra kurmadým kendime ne heyecanlandým,ne de canlandým seninle birlikte duygularým mý kayboldu ne? bülbül gibi konuþan aðzýmý býçak açmadý evin dört duvarlarý gelse de üzerime yine de hiç çýtým çýkmadý bazen sel oldu gözyaþlarým kendi bendini aþtý,sokaklara taþtý
senden sonra ya gönlümdeki kaos onu sorma hiç Mekke’de þeytan taþlama sýrasýnda çýkan izdiham gibi kaç ölü,kaç yaralý var sayýsýný bilmiyorum bildiðim yalnýz sensin yaþayan bölük pörçük yüreðimde
ey kara entarisini kuþanan efkarlý gece
bir ben miyim tenha gecede al fistanlý gelincik bir ben miyim iple çekilen hayalleri boca edilen bir ben miyim sonbahar rüzgarýyla savrulan bir ben miyim gülen yüzü solan bir ben miyim altmýþýndan sonra gerçeklerle yüzleþen
ey vefakar muteber Sevgili güzelliklerin en sefalýsýný sende yaþadým yine sende tattým sevginin en hasýný huzurun en alasýný sende buldum sende buldum kaybettiðim kendimi
senden sonra... bütün mevsimlerim sonbahara evrildi gözlerim sararan bir bir düþen yapraklara çevrildi ablukaya aldý beni devasa som hüzünler
bu aralar ne kadar da bizarým kendimden bir baþýma býraktýn beni ne kadar çok özlüyorum seni zinhar unuttum sanma inan ensemde hissediyorum nefesini
sanki hep gelecekmiþ gibisin keþke gelsen,çýkýversen ansýzýn karþýma harabeye dönen,küs gönlümün gönlünü yapsan kaldýðýmýz yerden tekrar devam etsek yaþamaya
neredesin ey Sevgili hadi gel de tut yaralý yüreðimden emsalsiz yumuþacýk güzel ellerinle rüyamda da olsa gel ne olur
AYLA CERMEN TÜFEKÇÝ
2 yýl önce vefat eden rahmetli Sevgili Eþim’e ithafen yazdým. (Biliyorum elinde olsa bu kadar zaman bekletmezdin beni hiç! )
Resim ablamýn el emeði,þarký sözleri de bana ait
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ay.ışığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.