Yosun baðlayan kalplere müsamahaya doydum, Kendim de dahil! Basitleþtirilen ikiyüzlü yalan çemberinin, Yüksek sesli çýðlýklarýndan nasibimi aldým, yeterince, Kendilerini mükemmel bir iðrençlikle içselleþtirip; Diðer her þeye salya sümük tüküren güruhtan yýldým! Kendim de dahil: Dinleyerek, anlayarak, hissederek, Bir cehennem oldum, Çirkin ellerle yoðrulmuþ zihnimin derinliklerinde! Kelimeler bir çift gözü telaffuz edemedikçe: Kamçýladým kendimi duvarlardan sarkan örümceklere, Sekiz bacaklarýna birden! Sokaklara, yosunlara, küflere, Sessiz hýçkýrýklarýn doðurduðu güçlü küfürlere, Her gün istisnasýz benimle beraber batmaya devam eden güneþe, Önyargýlý tatminkârlýkla huþu içinde dalýnan gecelere, Kýrgýnlýklar üstüne inþa edilen, Samimiyet sanýlan sevimsiz gülüþlere, Acýyla elde edilen neþelere. Fevkalade insanlýk isteminin ardýndaki bencilliðe dalýp gitti gözlerim, Alçaldým, alçaldým... Böyle bir rezilliðe maruz kaldýkça; Karanlýða! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.