Þimdi, ciðerlerimden külleri solumuþ gibi, Boðulmuþ gibiyim, Kaðýt öbeklerinin ortasýnda; Bulanýk, gri! Yamalý ceketim benden daha iyi durumda, Hiç yoktan giyilebilir, Hiç yoktan ruhumdan, Talan edilmiþ kalbimden daha deðerli, daha aðýr, Hiç yoktan hâlâ sevilebilir! Peki ya masadaki bardaklar? Iþýldayan çatal kaþýk? Gözlerimden daha parlaklar, Çamur rengi kiremitlerden, Tükürülmüþ kaldýrým taþlarýndan daha berbat, Yüzümden düþen parçalar! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.