ben, düþ bozumu gecelerde umutlarýma merhem kelimeler arýyordum sahrama yanaþýyordu o biliindik sözleri -vaha- alt dudaðýnýn ýslaðýnla mühürlediðýn ve daldýðýn derin boþluklara saklanýyordu. sen uyurken...
böyle baþlýyordu icinden deniz geçen þehirlerde büyüyen bir çocuðun hikayesi.
hatýrlýyorum, deniz kasabalarýnda balýk kokusuna karýþan avuçlarýnda izler biriktiriyordu. hasret/ diye söz düþüyordu içine. cana geliyordu sevda sen uyurken.
þimdi neresinden baksam hep sapaný gerilmiþ bir taþ ha çarptý yüreðime ha çarpacak...
sözler susuþlar ve susayýþlar çatlak dudaklarýndan sýzýyor ve gözden dile süzülüyordu eriyen mumdu içimde sabýrla bilenen ki sabrý biledikçe adýmlarýnda, göçe uzanan yol. büyükçe hasret merakla ve telaþla atan yurekler. þimdi neresini sarsam aðrýlar içinde topuðun çatlaðý iniyor diyorsun. iniyor göklerden de sözler iþte böyle büyüyor ve bürünüyor ete kemiðe.
ya da düþüp içine çölün sende gömülüyorsun kum kum denizin içine çekip durduðu dalgalarý ile kýyýlarýnda...
bana düþen ise iz toplamak oluyor mýsra aralarýnda.
adýný hatýrlamak sonra deniz kabuklarý ile duyulan sesler fýsýldarken kulaklarýma. çözemediðim düþlerimi düðüm düðüm atýyorum üstüne. sen uyurken..
m. b.
Sosyal Medyada Paylaşın:
seni beklerken Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.