bil/emezsin..

senden sonra,
farklý dokunuyor kelimelere
parmak uçlarým
ve zorluyor beni
bilmem kaç zamAnlý heceler

peki
o biçimsiz iþaretlere
ne demeli?

söküp onlarý derinden,
anlamlý bir cümle
kurma telaþlarý,
satýr/satýr
sana dökülürken ki
senden sonra,
tüm boþluklarýma
akýyor ýrmaklarým.

bil/emezsin..

keskin bir süreç bu/devrim.
iç-sel ayaklanma..
bir hayat avareliði gibi
soluk alma biçimi
hýrýltýlý ve derin
ýslak sýrýlsýklam
odaklanma aný ki
büyür bebekleri g¬özlerimin,
güzel haller arifesinde,
sana doðru yaptýðým
o yolculukta
mekaAnsýz/zamanSýz..
her virgül,  çakýl taþý olur
derinlerinde okyanusun
ve ses/leniþler nokta.

iksir deðil bu sýr da.
konu sen olunca,
büyüsü düþer harflere
kokunun
ve geniþler yüreðimin
hacimleri
seni çekmek için
derinlerine, kendime ki
yazdýðýmda sana/
aktýðýmda mektup mektup,
sana dökülen her harf,
su/damla ve metin/ler
tutkusu olur yaþamýn,
tutuklusu müebbetlerde..

ve bir bakýyorsun,
kiriþi sökülüyor
yüreðinin üzerinde kurulu
o ruhlarýn..

yol neden bitmiyor diye
düþünmeye baþlýyorsun
o zaman..

düþ bozumlarý bunlar,
boþluðunun fecir vakitleri ki
üzerinde sayfalarca
þiirler birikiyor,
kapý aralýklarýna çarpýyor
rüzgar/
ayaza çýkan sokaklarda
kimsesizlik ve sessizlik
suskun parmak uçlarýný
mühürlüyor yüreðinde..

bir bakýyorsun/
çerçevelerde arayýp
bulamadýðýn
o yüz,
yatýrýp seni taþlara,
çarpýyor
kir tutmayan yosunlarýný..

mevsimler diyorum,
mevsimler..
sana yakýþýyor
bana günler ve geceler.
yol neden bitmiyor
geçip gittikçe uzaklara.

bilemezsin…

ve yar,
duygular dillenince
kuytularýmda, 
kasýklarýma düþ/erken
zerresi her anýn
ýsýrýp alt dudaðýmý 
zirvelerine týrmanýyordum
daðlarýmýn ki 
daðlarým sendin
ve sen bilemezsin..

yalan söylemeyi beceremeyen 
çocuklarýn
düþleri karýþýyor gözlerime!
içimden sana
þarkýlar söylemek geliyor
çirkin ve kýrgýn sesimle
ve sen bilemesin..

hiç sorulmamýþ
bir soruya verilmiþ
yanlýþ bir cevap gibiyiz þimdi.
nerede nasýl olduðumuzun 
bir önemi yok.

kapatýp gözlerimi/
yüreðini çaðýrýyorum
en derin yerlerime..

tutup ellerini
býrakmak/sýzýn
zirvelerine týrmanýyoruz
daðlarýnýn ki
umutlanýyor yerin yüzü
umutlanýyor sular
ve kar.
bil/emezsin..

deðiþmiyor
unutulmasýný beklediðimiz
hiç bir iz
gözlerini aç!
çeke çeke!
saçlarýmýn kýrýklarýndan
dik karþýna hesap sor
hep ayný cevabý
bulacaðýn bir yüze ki
þþþ tamam

-içimdengeldi-

içini yerim derimde
ýslanýr dilim
uslanmak/sýzýn
ve sen bilemezsin..

ruhumun derinliklerinde 
yüreði delen bir iðnenin
ucunda kalakalýp!
camdan kulelere düþen
o gölge
o karanlýk ses
ýslak nefes
benim sana
ulaþmayan soluðum þimdi ki
sen bilemesin..

kaybedilmiþ günlerinin
sorulmayan hesabý
ödenmemiþ kaç düþ
býraktýysa arkasýnda.
hayýr!
buna izin vermiyorum
bir þiire benzemesine
izin vermiyorum
yazmýyorum artýk yaþýyorum.

-tekbaþýma!-ki
sen bilemesin..

yorulup kendinden bir gün
kaçarsýn diye kentime....
içimden deniz geçiyor
yüreðiM!
nefesini tut
ve dal þimdi içime
boðulmayan
ve tutuþamayan
ölmeyen ve öldürülemeyen
bir lanetli gibi yaþamaktan
sýkýlýp,
sana sarýlýyorum
bilemezsin..


m.b.
Sosyal Medyada Paylaşın: