GÜN BATARKEN UMUDU SOL CEBİME GÜLÜŞÜ DUDAĞIMA BIRAKIRIM

sanki ben ben deðilim,
sanki zaman baharda kýþý,
sanki dudakta gülüþü,
unutmuþ, unutulmuþ dalda gonca,

yaþamak yaþ’a da kaldý,
gülüþ dudakta,
hatýrlamakta düþte,
nereye kadar,

ya da ne zamana kadar,
kýrýldýkça camlar dökülür,
eskidikçe ciltler sökülür,
gülüþler bozuk para gibi harcanýr,

azalttým artýk,
kahvede hayal perdesi,
gökte yýldýz geçidi,
belkide sadece azaldým,

yine de göðün perdesi ellerim de,
gün usul usul penceresini kaparken,
güneþ batarken umudu sol cebime,
gülüþü dudaðýma býrakýrým,

hiç ölmeyecek gibi,
hiç caným yanmamýþ gibi,
gülerken göz yaþlarýmý sol cebime akýttýðý mý,
bazý bazý da eski resimlerimde kayboluyorum mutlu muydum…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözþiirleri
#sibel_karagoz
Sosyal Medyada Paylaşın:

Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

İÇİME ÇEKMEK İSTERDİM BİR KIRMIZI BALON SOnsuz Yol SARI PAPATYA UÇUN KUŞLAR UÇUN O TREN KALKTI KARA GÜL HÜZÜN EYLÜL EYLÜL AKAR 3 Aralık Dünya Engelliler Günüymüş bize her gün... GÜN AYSIN