Kim Bilir?
Bulutlarla kaplý gökyüzüne sessizce bakan,
Ýçinde çöl fýrtýnalarýyla kavrulan yüreðim.
Dalgalarýn çaðlayanlarý gibi coþkulu,
Kutuplarýn buz kesmiþ sessizliði gibi donmuþ.
Gözlerimdeki yaðmurlarla sulanan toprak,
Umutsuzluðun çölünde çiçek açar mý?
Yalnýzlýðýn karanlýðýnda kaybolmuþum,
Sesimi duyan var mý, yoksa çýrpýnýþlarým boþa mý?
Güneþin sýcaklýðýný özlerken donuyorum,
Kutuplardaki buzullar gibi soðuk ve yalnýz.
Rüzgarlar esiyor, fýrtýnalar kükreyerek,
Gözyaþlarým bulutlara karýþýp kaybolurken.
Düþlerimdeki o güzelim çöl,
Yalnýzlýðýn ortasýnda kaybolmuþum.
Bulutlarla kaplý gökyüzüne sessizce bakarken,
Ýçimdeki fýrtýnalarý kim anlar, kim bilir?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.