VE BEN YARALARIMI SEVDİM BİR DE ANNEMİ...

Azabýn ertesi
Ölüm öncesi
Uykunun bekçisi
Sýzan yalnýzlýðým
Sýzý içinde kahrýmda yaþattýðým
Ne yalaným ne cennet ne cinnet ne de sýradan
Sýra dýþýlýðýmsa beþinci mevsime
Tekabül eden
Hüzünlü reçine tadýnda bir seviþ
Hem metruk
Hem meczup
Hem muðlak
Gidiþatýn sancýsý
Göremediðim aydýnlýðý
Boca etsinde diye yüce Tanrý

Ýþinin ehli bir nefer olabilirdim
Ýçimde gömü
Ruhumda sancý
Yüreðimse alabildiðine yamalý
Ve ben yaralarýmý sevdim
Bir de annemi…

Tadý yoktu içilen ilacýn
Sadece derman olsun diye
Aðzýna annemin týkýþtýrdýðým
Bir hare
Bir hale
Bir de rahle
Varým yoðum serili
Acýnýn kibri
Yalnýzlýðýn ölüme koþtuðu þirki
Sonlandýrsýn yeter ki Huda.

Azat edilesi bir kuþ ürkekliðinde
Zindanýmý da sevdim hücre hapsimi de
Günbegün ölen hücrelerim
Yeter ki:
Yansýn diye ömrün meþalesi
Top yekûn firar ettiðimdi hem:
Mesken mi?
Mabet mi?
Mahrem alabildiðine matemi
Ruhuma sýkan bir vecize.

Ölümle sürtüþen hayallerim
Kapý dýþarý edildiðim
Kimse baþ koyduðum
Sevginin muadili
Bense sevdiðim kadar sevilmemiþtim

Sözcüklerdi cübbem
Cüssemse ne ki ne?
Yarýladýðým ömür ve çeyrek aklým
Namý almýþ yürümüþ iken efkârýn
Hazanýn ertesi
Solduðum kabrimde
Nüksetsin diye aydýnlýk
Yeter ki diri dingin kalsýn annemin bedeni

Nefesi yitik
Sancýsý sonsuz
Semada saklý sýrlar gibi
Sýrra kadem basarken mutluluk
Bense seyyah bir yürek
Seferisi ise söküklerini diktiðim hayat
Þifasý Rabbimden
Þiarým umut ve inanç iken ezelden

Ýade-i itibarý ömrün
Sözcüklerse vurgun yediðim
Bir mizansende saklý yorgun belleðim
Ve suskun nidalarým
Aþkýn künyesinde salýnan bir derviþ
Fikrime eþ düþerken zikrim
Ve alt edemediðim zihin gücüm
Yeter ki kol kanat gersin Rabbim

Þimdimden sökün edebilirim hem de ansýzýn
Yarýnlar iken muadilim
Sevebilirdim hani diðer âlemi
Yeter ki yalnýz kalmasýn yetim benliðim
Yatýya kalan hüzün
Ýstiþarede iken
Hayallerim ve vurucu timlerin
Eþkâlini þiir b/ellediðim
Hayatý ise umutla þimdilerde hüzünle kürediðim
Ve küskünüm yýldýzlara
Naralar atan tüm kaymýþ yolculara
Yolcu yolunda gerek olmasýn da
Yeter ki Kara Melek uðramasýn buralara


Semadayým
Þiarým iken mealimde saklý bunca gizem
Titrim
Ve tinim
Ve yorgun hayallerim
Yeter ki sonlanmasýn bu masal
Hemhal
Olduðum kadar hüzünle
Hamt ettiðimden de öte
Ruhum ve ufkum ve uçuþan nurum
Paspal bir gölgeden uzak
Ýhtiva ettiðim yalnýzlýðýmla
Ýstiþare ettiðim kadar da iç sesimle

Beni bilen biri var mademki
Dinmeden bu yürek esintisi
Racon kesen hüzne serzeniþim
Rengimde saklý külüm
Rakýmý olmasýn yeter ki ölümü
Ýnzivada geçen ömrü
Güdülediðim kadar
Gücümden firar
Eden sözcüklerim pürü pak göðün
Piri iken ümidin

Rabbim tek Sýrdaþým, dayanaðým
Saðým solum ve önüm arkam
Dualarýmda saklý annem
Elimden eline uzanan
O kader çizgisi
Yeter ki düþmesin boþluða
Hayatýn nakaratý ve güftesi
Elem yüklü coðrafyam
Sona da meyletmesin asla
Dinmeyen bu rüzgâr…


Sosyal Medyada Paylaşın: