AYAZDAYIM…
Uzun yýllar geçti biliyorsun,
Kaç mevsim kaç sonbahar bilmem ki,
Hiç unutamadým ben seni.
Gecelerim ayaz oldu üþüdüm,
Sabahlarým ateþ oldu yandým,
Ne geceme sýðabildim, ne de sabahýma.
Sensizlikte seninle yapayalnýz,
Öyle yalnýzým ki.
Lambalarý yakmaya korkar oldum,
Yokluðunu görmeye dayanamýyorum,
Söndürüyorum yanan tüm ýþýklarý,
Karanlýkta hýçkýrýklara boðuluyorum,
Sonra alýp ta hýrkamý omzuma,
Çýkýyorum gecenin karanlýðýnda.
Þehrin ýssýz sokaklarýnda kayboluyorum.
Yürüyorum, deli divane,
kaldýrýmlarýnda,
Ardý ardýna yakýyorum sigaramý,
Birisini söndürmeden, diðerini yakýyorum,
Dumanýnda kaybolmak istiyorum,
Unutmak istiyorum her ne varsa,
Senden geriye kalan, acýyý, kederi hüznü.
Unutmadým.. Hiç unutamadým ki seni.
Çoktan geldi geçti zaman,
Üþüyorum…çok üþüyorum,
Soðuk rüzgarlar esiyor artýk tenime,
Gecenin ayazý düþüyor nefesime.
Her gece, her gece hasretinden,
Ölüp ölüp diriliyorum,
Öyle yoruldum ki.
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.