"Utan!" Diyordu bana yüzünü ekþiterek
Utan ki; her bakýþa hazdan limitim olsun
Miskinliði elinin tersi ile iterek
Utan ki; insanlardan yine ümidim olsun
Belli ki kararlýydý; öfkesini, kinini
Suratýma haykýrýp kalbimi kanatmaya
Hiç böyle görmemiþtim o sýrlý bedenini
Sormadan nedenini, baþladý anlatmaya;
"Siz" diyordu, "hani siz! Müslümandýnýz güya
Derdiniz Türk-Ýslamdý, ülkünüz vardý sizin
Davanýzýn ufkuna dardý devasa dünya
Cesaretiniz tamdý; türk/ünüz vardý sizin
Hani onlarca yýldýr zulümle semizlenen
Kahpelerin kâbusu, zalimin hasmýydýnýz?
Hani her tan doðumu nal sesleri g/özlenen
Köhnemiþ asrýmýzýn Nesl-i Asým’ýydýnýz?
Hani; taþý topraðý þehit kokan yurdunuz
Esaret altýndaki uluslara modeldi?
Hani; iti çakalý titreten Bozkurdunuz
Korku bilmezdi, "her Türk" bir dünyaya bedeldi?
Feryatlara þahitken az ötenden anbean
Yakarken yürekleri emsalsiz acý sancý
Hani her fýrtýnada emin olan o liman?
Îmânýyla övünen o cengâver akýncý?
Sanmayýn ki yýkýlan, târumâr olan bir tek
Gazze’dir ve çökerse diner bu kâbusunuz
T/uzaðý sezen anlar; bilir ki asýl gerçek;
Gazze "Türk-Ýslam" demek; çiðnenen namusunuz!
Henüz sözü bitmeden irkildim gelen sesle
Süzüldüm kapýlardan, aynamdan kaçar gibi
Kükrüyordu on binler; bir aðýzdan; hevesle!
Asrýn Nemrutlarýna lanetler saçar gibi;
Mahþerî mizansene gönüllü nice insan
Kustukça öfkesini çýnlýyordu yer ve gök
Farklýydý din ve diller; Gazze’ydi ortak lisan
Ne ten rengi sorundu, ne etnik yapý, ne kök
Bir þelaleydi gelen; coþkun akan... çaðlayan
Talihin karasýný boðar gibiydi sanki
Bir asýrdan beridir kaderine aðlayan
Küskün güneþ batýdan doðar gibiydi sanki
Üç maymunu oynarken Ortadoðu’lu ürkek
Garbýn ehl-i vicdaný ne saðýrdý ne de lâl
Kararlý ve gözü pek; kadýn, erkek tek yürek
Hem Gazze diyordu hem; Filistin’e istiklâl!
Anlamýný bulurken onur, insan haklarý
Nezdimde, haykýranýn her biri bir arslandý
Akþam karanlýðýnda Berlin’in sokaklarý
Yaðmurlara karýþan göz yaþýmla ýslandý.
Zulme öfke seliyle çaðlayan o nehirden
Birliðin lezzetiydi her yudumda tadýlan
"Sürüyle" yabancýnýn yaþadýðý þehirden
Bir avuç müslümandý(!) bu isyana katýlan
Binlerin bir aðýzdan haykýrdýðý "yeter!"de
Sayýsýz yanýk yürek, sýzlayan geniz vardý
Ayyaþýn gözyaþýyla kükrediði o yerde
Ne cemaatten eser, ne "biz"den bir iz vardý
Manzarayý görünce, anlamýþtým ki o gün
Doðru bildiðim bir þey yanlýþ ve safsataymýþ
Kavm-i Nemrut olsa da, bir milleti topyekün
Zalim belleyip yermek; düþman görmek hataymýþ
Ne zaman Gazze dense gönlüm diyâr-ý sürgün
Kalemim kara baðlar gözyaþým aktýðýnda
Bugün olmasa bile anlarsýn beni bir gün
Baþýný kaldýrýp da aynaya baktýðýnda!!!
Mecit Aktürk