Acının düğünü düğümü bu susarmı kuşlar

yorgun bedenine sonsuzluk inmiþ
zaman ayracý bizi ikiye bölmüþ
hasret katarlarý
vuslatsýz mezar
ak duvaklý bir gelin
yutkunamadýðým
feryat
ateþe verilmiþ sehirlerde aðýt içim






ūstünde ot nasýl kokar
kuþlara uðrakmý olur suskunluðun ninnisi
anne nefesin ölūmmü
cennetmi
özlemmi
þevkatmi
bilmediðim diyarlarmý kokar
ellerin
zamaný uyutan bir salýncakta masalmý toplar
yarýklarda kalan sesin





kýnalý avuçlarýný öpmüþtüm
pembe yanaklarýndaki
bizli sihri
sunaklarýnda avuttum nefesimi
kýr saçlarýna
son kez sevkati yatýrmýþ oysa kalbim
özlemek
hara orak çalan içimdeki dua
dört yaným cehennem
dört yaným
çýðlýk
aðýtým boðazýmda diþ izi sonsuzluðuna yol
selana yolcu
bir yara
acýnýn düðünü
düðümü
ecelin tabanlarýnda ritim dövülen davul
üflenen zurnada ses
yýrtýlan kalbim
avuç içlerimde tavrýnýn gülleri
annem öptüðüm uyuyan gözlerinde
muhebbet yemiþ
kuþ kanatlarý simdi nefesim






zifirde kara
göðsüme dikilmiþ adýn
genime miras
ezelim
ahirim
ruhuma üflenmiþ vebaldi sevdan
fikrimin tabutuna
beyaz bir tülbent baðladý ellerim
yeþil bir örtü
demir bir kafes
ūþūmūþ bedeninde sessizliðin ayýrdýðý iki kelebektik ikimiz






and olsunki
bu son cenneti terk ediþimdi
sonra bozkýra uzanan bir topraktý yüzün
arý výzýltýlarý
çiçekler
rüzgârýn ýslýðý
içimdeki çocuðun beþiðine beledim adýný
sesime ses
ellerime tenin
gözlerime varlýðýn arafta þara
solmus fototoflara birikmiþ toz simdi hasret
ölüm
ölümcül bir yaranýn
ilk sývýsýydý yüzüme dökülen yaðmur
gamzelerimi kanatan
ýslaklýk
senli tūm zamanlarýn sonsuzluk ayini
içimin itir çiçeklerinde
kanayan
çocukluðum





sessizliðin
sensizligin dibiybi
bu kara toprakta yüzün
týrnak tiplerimden
kalbime
titreten bir ugultu
hasretini kaynatan bir cehennem
dipsiz bir boþluk
saç tellerine yol arayan ellerim
kanunen yasak
men edilmiþ
sürgün bir sevdadan çalýnmýþ
bir avuç toprak simdi adýn
ýssýzlýðýn bileklerinde
solgun
ölgün bir sýzý
eda edilemez
nazlý bir niyaz
yüzündeki tefekkülden öpen dudaklarýmda tutuþan dualar
tenini ýslatan yaðmur kuþlarýna yerenlik eden aklýmdaki delilik
saydam bir tutku
beyaz patiskadan
bir kundakda annem
ben
ninneler söyleyen mýzmýz bir kedi
ayak ucundaki gülü týrmalayan
ve
topraðýna yaslanan
kalbimin elleri
soðuyan bedeninin yazdýðý mor bir hikâye
aklýmýn duvarlarýna kazýnan senli son resim
kuyuda açan çiçeklere baðýþladým
içimin matemini
yüzüme örtülen duvagým
yitiþlerin eþiðinde pare pare
ruh boþluðunda yadým
duaya kefenlenmiþ ahým
her hasret sarsýntýsýnda
aðýz içimde intihar eden binlerce kuþ nefesinde susuyor sesin
sen bilmiyosun
çok acýyor
ellerim
týrnaklarým
kirpiklerim
saç tellerim
hatta çehremdeki her çizgi
en çok da içim
























Sosyal Medyada Paylaşın: