Çatallaşmış bir sessizliğin ayak izi içim

Bezgin bir karanlýðýn çatý katýný adýmlýyor
aklýmýn tabanlarý
Zaman kalýbýndan taþmýþ
keþkelerin güzergahýnda
Ölmüþ hanýmeli kokulu
çatallaþmýþ bir sessizliðin ayak izi içim






Kekremsi bir çaresizliðin çocuklarý
içimdeki yýrtýklarý derinleþtirerek yuvarlanan
Tüm duygularý emzirirken susturur toprak
Ki eþitlenmek
Ölüm
Nefesimde iftarý açýlmamýþ bir oruç
Özlemek
hasret yayla kekik kokulu yara
elbise ruh tene
Sesindeki tutkulu þefkatle
Miraca çaðýrýyor tanrý
anne diyen kalbimi her gece






Ellerimin gölgesinde yüzün
Yüzünün duraðanlýðýndan terleyen
benlik duvarlarýmý yýkan yavru bir taydý
senlik ülkeli
Nefesin þehirli
Hasret özneli nehirlerin duruluðunun
öte yakasý
Kirpik ayrýmlarýna birikmiþ gözeydi





acýyan kalbîn
Týrnaklarýnda kanayan özverinin sesiydi
yalnýzlýk yankýsýný baskýlayan
Sabahýn ýþýðýna tutunmuþ ölümdü
karanlýðýn ruhunda uyurken ay





Kitap arasýnda kurutulmuþ
kelimelere gömdüm içimi
nedensiz bir göç belirsizliði yüzüm
Hiçliðin yontusunda su
Yeþilin rahminde
toprakla hasbihal
gazel çürüðü ölüm





Göðe buharda topraða gark olan
tohum içimiz
Ruha kayýtlý bir fýsýltý
sesine saklanmýþ bir çocuk aðýtý þiir











Sosyal Medyada Paylaşın: