evrim 5

geç kalmýþ bir devinimin
avlusunda uyurken hayaller
diþlerimizin arasinda büyüdü
bir düþünceye,
bin anlam katan kelimeler


dudaklarýmýzda sus emri
duyularýmýzda sonbahar ezgileri


yollar,
aðýr aksak adýmlarda sýnýyordu bizi
yýllar,
hiç okunmayacak bir romanýn ön sözünde sildi çizgimizi


yine de biz
hiç bir hayalden erken göç etmedik.
bazen,
ardýmýzda üþüyen buzdaðýnýn
çatýk kaþlarýndaki öfkeydik,
bazen,
üç günlük kelebeklerin tebessümlerinde
derin bir gamzeydik


ama biz,
hiç bir zaman
ulaþýlmaz olduðumuz kadar
anlaþýlmaz deðildik.


bazen,
yaþadýðýmýz þehirlerin saçaklarýnda
kýrlangýç ezgileri dinledik,
bazen de,
sessiz bir iç kanama gibi
en yorgun yalnýzlýklarý adým adým öteledik.


yaþamak,
çoðalýyordu azalan zamanlarda
umudun en cesur hamlesiyle
tükenmiþlik cinnetini tecrit ettik
vuslat bile kýnýyordu kendini,
biz
topuklarýmýzda nasýrlaþan sessizliði seçtik.


mohikan
Sosyal Medyada Paylaşın: