hayat ürkek ve titrek dizlerimde yürüyor alaca bir karanlýkta ý/þýksýz merhaba diyor usulca... arýyorum birden sesini düþen bakýþlarýmýn ardýnda sessizliðim çoðaldýkça
aþk masumca bir düþün Ýçinde çizgisiz boþluklar sonsuzluða teðet bakýyorum yanýmdasýn ne iyi diyorum. kendime uzaklýðým kadarsýn
zaman yarým kalmýþ bir öykü ne alaca karanlýk çöküyor üzerine ne de kavuþuyor seher vakti serinliðine iki dünyaya açýlan bir pencere önünde araf’da taraf olma vaktinde
ben yine hafif nemli b/akýþlarýn nefes tutulmasý nöbetindeyim yürüyen hüzünler geçiyor üzerimden çaresizliðim içimde hiç bir lisanda okunmuyor gözlerimden
Mohikan
Sosyal Medyada Paylaşın:
mohikan-- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.