ANA GİBİ, YÂR GİBİ

Gitmesek özlüyoruz, gitsek üzülüyoruz
Ana gibi, yâr gibi, öyle çok seviyoruz.
Arada bir yad edip, aðlýyor, gülüyoruz
Ne acý, bir el gibi gidiyor, geliyoruz.

Nakýþ nakýþ iþlemiþ sevgisi gönüllere
Tatlý bir tat kalýyor köyüm derken dillere
Ne anýlar gizlenmiþ yýkýk viranelere
Bunu anlatmak çok zor sonradan gelenlere...

Kapansada kapýlar, hatýralar yaþýyor
Üzerinde kimlerin kokusunu taþýyor.
Gözyaþlarým yavaþça bentlerini aþýyor
Anýlarla birleþip ellerime düþüyor.

Nasýlda belli olmuþ Kollucada yokluðun
Kayalarýn üstünde oynayan çocukluðum.
Ne kadar önemsizdi açlýðýn ve tokluðun
Karþýsýnda, yaþanan küçük bir mutluluðun...

Susmuþ düðüncüleri bekleyen davullarýn.
Kalmamýþ koyun kuzu, yýkýlmýþ aðýllarýn
Çamurunda kurumuþ,taþ döþenmiþ yollarýn
Bir el gibi elimi daðlar ýsýrganlarýn.

Yeni nesil kimseyi tanýmýyor, bilmiyor
Cuma dýþýnda baþlar secdeye eðilmiyor
Yorgun haneler suskun, þen sesler duyulmuyor
Kilitlenmiþ kapýlar, sahipleri gelmiyor.

Sessizce uzanýyor, hey gidi koca yazý
Kalmamýþ merasýnda yayýlan koyun kuzu.
Deðiþmiþ mevsimleri, karýþmýþ yazý güzü
Güzel olan ne varsa terketmiþ köyümüzü.

Gönlümün yangýnýna tercüman dizelerim
Darýlmýþ,küsmüþ bize,kurumuþ gözelerim.
Korkma anne! düþmedim, kanamýyor dizlerim
Sýzladý eski yaram ondan doldu gözlerim.

Gözümüzün önünden gelip geçiyor bir bir
Gidenlerin kýymeti kaybedince bilinir
Yaþam sessiz sedasýz, hýzla akan bir nehir
Ne zaman döner geri, nede gidenler gelir...

Ne haber gönderirler, ne gider bizden selâm
Bir garip hüzün þimdi onlardan bize kalan
Gidenler geri gelmez, bizler misafir olan
Hayatlar bizim deðil, dünya yalan Vesselâm...

Nûriye Akyol
23/5/2022








Sosyal Medyada Paylaşın: