ISSIZ ŞELALE

ISSIZ ÞELALE

Issýz þelale varmýþ, uzak köyün birinde,
Çok da güzel bir yermiþ, âþýklarýn dilinde.
Sanki parfüm þiþesi, açýlmýþ da dökülmüþ,
Öyle müthiþ bir koku, her tarafý bürümüþ.

Bilinmez ki þelale, nerede çaðlýyordu?
O ýslak dudaklara, neler yaþatýyordu?
Bir istek bir cesaret, belki gösterecekti,
Yanan tenler, buz gibi suyuyla sönecekti.

Kim bilir kaç sevgili, oradan geldi geçti?
Tatmak için aþklarý, bu þelaleyi seçti.
Þimdi hayallerdedir, yaþanacak tüm anlar,
Yankýlanan sesiyle, birleþirken o canlar.

Vücutlar tek olup da, kalpler atsa birlikte,
Belki de kýskanacak, bu gördüðü bir ilkte.
Berrak akan suyuyla, tüm bedenler kavuþur,
Dudaklar o süzülen, damlalarla buluþur.

Þelalede bir yaprak, gibi olsak savrulsak,
Sarýlmýþ bedenlerle, oradan oraya vursak.
Þahit olsa akan su, hiç ayrýlmasa eller,
Üç gün sarýlýp yatsa, ateþ olmuþ o tenler.

Kemençe türkü sesi, þelaleden gelirken,
Horon oynayacaktý, eller kenetlenirken.
Ýçten gelen gülüþler, çok mutluluk verici,
Gökyüzüne yükselen çýðlýklar delirtici.

“Ben var ya, tüm ruhumla, tutuklu kaldým sende,”
Hiçbir esaret böyle, cazip olmadý bende.
Baktýðým tüm yerlerde, seni arar gözlerim,
Akýþlar dile gelir, sanki benim sözlerim.

“Baðýmlýyým ben sana”, derken için çekmekte,
Sadece sözler deðil, kalpler dile gelmekte.
“Öyle sýzdýn içime”, bana bir haller oldu,
Huzur veren varlýðýn, sanki ruhuma doldu.

Ýnan bana, “her þeyde seni görür gözlerim”,
Þelale bunu bilmez, her an seni özlerim.
Akarken þahit olsa, böyle büyük bir aþka,
Akýþý hýzlý olur, çaðlayýþý bir baþka.

Olmadý, olamadý, yürekte sýzý kaldý,
Ruhlarý, bedenleri, sonsuz acýlar aldý.
O ateþ ki kalplerde, alev alev yanarken,
Þelale aðlar ancak, gürül gürül çaðlarken.

Þimdi içinde uhde, çok yaþanacak vardý,
Kýrýk dökük hayaller, tüm bedenleri sardý.
Piþmanlýk, “Keþke”leri, þelale hiç bilmiyor.
“Of”lar, “Ah”lar, “Eyvah”lar, artýk fayda vermiyor,

Biri gizli sevgili, sessiz, yanýk derinden,
Ulaþýlmaz sevgili, yýkýlmýþ kederinden.
Bir bakýþ, bir dokunuþ, bir öpüþ, bir sarýlýþ,
Hiçbir þey yaþamadý, belki ondan darýlýþ.

Ýstemez oldu belki, ne akýþ, ne çaðlayýþ,
Gelmeyen sevgiliye, seller gibi aðlayýþ.
Þimdi þelale ýssýz, çaðlarken bile durgun,
Kim nereden bilecek, kalplerde olan vurgun.

Artýk þelale çýlgýn, öylesine çaresiz,
Elden bir þey gelmiyor, oysaki o yâresiz.
Yýkmak istiyor belli, etrafýnda ne varsa,
Sanki suçlu o, yaþananlar kaderdi oysa.

Yuvarlanan tüm taþlar, havuzunu doldurdu,
Belki isyan ediyor, yaþadýklarý yordu.
Gidecek yol kalmadý, ulaþýlamaz oldu,
Oysa bu, âþýklarý, kavuþturan tek yoldu.

Evet, þelale ýssýz, sanýrsýn kuruyacak,
Yarým kalan o aþklar, ebedi yaþayacak.
Dili olsa konuþsa, yaþanan tüm aþklarý,
Ama hep bekleyecek, gelmeyen âþýklarý.

Hami TURAN
24.08.2022 – ANKARA


Sosyal Medyada Paylaşın: