MAZİMİ ARARKEN...

Eski bir þehir yalnýzlýðý kuçaklar beni
Uzanýrým ta çocukluðuma
Gözlerimde buðulu hatýralarla
Bakarým doyumsuz neþeli mazime
O þirin amcalarý, aðabeyleri ararým
Bayram, hýdýrellez coþkularý
Silinip gitmiþ sanki kadim Türk yurdundan
Ülkem mi deðþti, ben mi bilemedim?

Sahipsiz kalmýþlýðýn acýsý çöker evlere
Evin çelengine yuvalanmýþ kuþlarýn cývýltýlarý
Kurþun yemiþ suskunluðuda þimdi
Köhnemiþ terk edilmiþ evlerin iniltileri
Cumbalarýndan yayýlýyor sokaklara
Arnavut kaldýrýmlarýnda dolaþan
Farelerin yaþam mücadelesi var yanlýz
Ötesi yok!

Kimler gelip geçmiþ
Zamanl geriye sardýrýp bakabilseydim
Gece yarýlarýna kadar muhabbetler
Sýmsýcak okþanan gönüller
En köpüklüsüden içilen kahveler
Sevgi, saygý, güvenin tam olduðu yýllar
Anlatýrdý babam bir masal gibi...

Dün otobüste yaþlýya yer vermeyen
Z kuþaðý dedikleri yirmilik züppe
’’Moruk, görmüyor musun meþgulüm?!’’
Ahh! Duymaz olaydým
O güzel günler geri geliecek mi
Çok eskilerde kaldý yalnýzlýðýmý deþelerken!..

S. Þimþek
Sosyal Medyada Paylaşın: