Başbuğ Alparslan Türkeş Destanı
Baþbuð Alparslan Türkeþ Destaný
Hâným hey!
Caným hey!
Gün batmýþ, Oðuzda bozkýr kararmýþ idi,
Lacivert göðe asýlý yýldýzlar morarmýþ idi.
Yiðitler Orta Asya bozkýrýnda at koþturup selamlaþtýlar,
Iþýkla saçlarýný Seyhun suyunda yýkamaya baþladýlar.
Oðuz erenleri, yeþil ot örtüsüne bürünüp yere indiler,
Toprak üzerine yaslanýp Yüce Hakkýn adýný andýlar .
Kimisi yýldýzlara dalýp gitmiþ idi, kimisi tatlý düþlere,
Suda oynayan ýþýðý seyredenler ise daldýlar iþlere.
O gece gökte bir yýldýz kaymýþ idi,
Etrafa büyük bir ýþýk yaymýþ idi.
Gün ýþýðýyla Oðuz erenleri uyandýlar, at bindiler,
Atlarýný Seyhun’a sürdüler,Oðuzdan geri döndüler.
Alp- erenleri ile Seyhun’u Canlar geçti,
Bakalým yiðidim, Seyhun’u kimler geçti?
Boða derisinden örtüsü olan erler daðý aþtý yine,
Kara taþý kül eyledi, Uþun Koca ile Kara Göne .
Bayýndýr Han ile Seyhunu Hanlar geçti,
Onun ardýnca Seyhun’u canlar geçti?
Çaya baksa çalýmlý, çalkara kuþ erdemli,gözü kapalý,
Kemeri kurma kuþaklý,alný açýk, kulaðý altýn küpeli.
Oðuz beylerini bir bir geride býrakýp yol açtý,
Kazýklýk Koca Oðlu Bey Yigenek sudan geçti.
Altmýþ koyun derisinden kürk eylese ulak örtmeyen,
Altý koyun derisinden külah eylese kulak örtmeyen.
Kolu irice, Kazan Bey dayýsý Aruz Koca sudan geçti.
Onun ardýnca bakalým yiðidim,Seyhun’u kimler geçti?
Kuru çaya köprü kuran, geçenden otuz akçe alan,
Geçmeyenden ise döve döve zorla kýrk akça alan.
Köprüden geçip Seyhun nehrinin suyunu içti,
Duha Koca Oðlu Deli Dumrul da sudan geçti.
Onun ardýnca Bamsý Beyrek sudan geçti,
Onun ardýnca Kara Budak sudan geçti.
Saymakla Oðuz erenleri tükense olmaz,
Tükense zaten destanýn deðeri kalmaz.
Onun ardýnda Üç Oðul sudan geçti,
At üstünde yiðitlerle Yaðýl sudan geçti.
Oba baþçýsý yolun damarýný eline aldý;vurdu gitti;
Konstantiniyye derler bir yere vardý,o da vardý gitti.
Þar bir ulu derya kýyýsýna yerleþmiþ her þeyi unutmuþtu,
Ýstanbul’da Konstantiniyye’nin duvarlarý göðü tutmuþtu.
Oðuz erleri ak güvercin þekline girip deryada yaþadýlar,
Duvardan aþýp Kýzýl Elma üzerine ipek halý döþediler.
Ala sayvan gökyüzüne yükselip,Topkapýya otað diktiler,
Ak sedirden kadýrga,kayýndan kalyon donatýp döktüler.
Doksan tümen levendi Akdeniz’e saldýlar,
Derya ortasýndaki bir yeþil adayý aldýlar.
Heybetli daðlar sanki kale gibi göðe yükselmiþ idi.
Al al turunçlar taze olarak yeni Fizandan gelmiþ idi.
Bayezid Han oðlu Süleyman Han oðlu Selim Han,
Leventlere buyruk verdi,savaþa gideceklerdi her an.
Geceler gündüzlere, gündüzler gecelere dönmüþ idi.
Seyhun kýyýsýnda kayan yýldýz Kýbrýs göðüne inmiþ idi.
Oðuz Han oðlu Avþar’ýn baþçýsý eline kýlýç alýp baðýrdý,
Oðuzda Ayhatun nur topu gibi oðlan çocuk doðurdu.
Adýný Arslan koydu,iri parlak gözleri vardý,can buldu,
Gök yeleli,bir kurt idi,arslan büyüdü, Alp Arslan oldu.
Daða taþa sýðmadý,gücünü o Oðuz Atasýndan aldý,
Baþýaþý dik olan, kara gözlü yaðýz bir delikanlý oldu.
Kýlýç kuþandý,göðün efsunlu yýldýzlarý omuzuna kondu,
Düþleri Kýzýl Elma üstüne idi,Besmeleyle Hakký andý.
Sevdasý gök bayrak ve al bayrak üstüne idi,
Atsýz derler bir yiðitle yollarý buluþmuþtu geldi.
Düþleri birlikte gördüler varýp kýlýcý yere çaldýlar,
Günlerden bir gün Kurt baþlý tuðu ellerine aldýlar.
Atsýz,Alp Arslan,Zeki Velidi Togan ve Orkun Bey ile,
Tevet Beyle Sançar Bey dahil nice beyler çekti çile.
Atlarýndan inip,abdest alýp,ak alýnlarýný yere koydular,
Yüce Tanrý’ya dua edip,Nizam-ý Alem davasýna uydular.
Sarý tunç borular çalýndý,o gün ele öz kýlýçlar alýndý,
O gün kargý dilli kayýn oklar atýldý,ala çadýra gelindi.
O gün namertler tuzak kurup onlara sapa yer gözetti,
Ama gel gör ki yiðidim,Boz atlý Hýzýr onlara yardým etti.
Emir demiri keser idi,O gün emir büyük yerden gelmiþti,
Bey yiðitleri bir bir tuttular, zalimler onlarý hedef almýþtý.
Kimi kolundan asýldý, kimi tepesinden ýþýða tutuldu,
Kimi hücrede zulüm gördü, kimi mahzende unutuldu.
Yirmi üç eren zindanda öldü, geleceðe aðdý, umut oldu,
Dövülerek tavlandý,kýrýlmaz çelik oldu,Türk’e ümit oldu.
Mavi gökte güneþi,gecede yýldýzlarý bir daha gördüler,
Alp Arslan sayla yoðruldu,Hak kapýsýndan içeri girdiler.
Yaðýz bedeni kaskatý oldu,doðru Yusuf’un yanýna koþtu,
Taþý sýksa ezerdi,Alparslan’ýn yýldýzý aya kavuþmuþtu.
Bir sabah onun sesini duyduk,gür ve heyecanlý tabi,
Adý adlanmýþ,ünü ünlenmiþti, gök yeleli kurt gibi idi.
Gel gör ki yiðidim hatalar milletin yine gözünden kaçtý,
Gök yeleli kurt dara düþtü uzaða gitti;ak daðlarý geçti.
Dokuz aðýzdan destan haykýrdýlar,kâfire kýlýç çaldýlar,
Kara günler içinden,yýllar içinden geçildi,abdest aldýlar.
Özmenler nice yiðitler ile kahpe kurþunlarla devrildiler,
Nice Önkuzular,Ýmamoðullarý kefensiz topraða girdiler.
Ak alýnlý yiðitlerin al kanlarý kara topraða aktý,
Gök yeleli kurdun gözleri buðuluydu,derdi çoktu.
Zulüm artýk son haddine varmýþtý,
Güzel yurdun gökleri kararmýþtý.
Yine bir gün borular çalýndý, davullar dövüldü,
Ak koyunla kara koyun birbirine karýþýr oldu.
Yaþ kurudan, kuru yaþtan ayrýlmadý yoldan sapýldý,
Ölsün diyene vuruldu, yaþasýn diyene ise tepildi.
Koca kurtlar gençlerle bir bir devþirildi,zindana kondu;
Ölüm fermaný yazýldý,kurtlar için yýllar çileye döndü.
Gel gör ki, zulüm payidar olmaz,yiðitler meydana doldu,
Alp Arslan yine oba baþýna geçip tekrar Baþbuð oldu.
Çakallar uluyanda gök yeleli kurt yüce oldu,
Dostlar dara düþse de ak sakallý koca oldu.
At bindi, kýlýç kuþandý,engine indi,yalçýn daðlara vurdu,
Diyar diyar gezdi,meclis açtý,Oðuz içinde keneþ kurdu.
Oðuz erenlerine akýl verdi,semaya Gök Bayraðý açtý,
Gün doðusundan,gün batýsýna gidip öz yurduna geçti.
Türk beylerini bir yere yýðdý,Ulu toy, ulu yýðýncak eyledi,
Türk Oðuz beyleri iyice iþitsin,dinlesin diye söz söyledi.
Bakýn ey yiðidim,
Sanadýr öðüdüm;
Bu dünya,gelimli gidimli dünyadýr,
Ahir son ucu ölümlü olan dünyadýr.
Alp Arslan Han bir gece ansýzýn yerinde durmuþ idi,
Besmeleyle erlere altýn sýrmalý kuþak kuþandýrmýþ idi.
Hayat çeþitli ihmallerle dolu kurtuluþu Hakta görmüþ idi,
Atýna binmiþ ve tatlý canýný al kanatlý Azrail’e vermiþ idi.
At ayaðý külük, ozan dili çevik olur derler,
Kara haber tez yayýlýr dinleyin siz beyler.
Alp Arslan’ýn öldüðünü tez zamanda cümle alem iþitti,
Karalar baðlandý,yakalar yýrtýldý,sevenler cenazeye gitti.
Ak pürçekli analar saçlarýný yoldu,
Ak sakallý kocalar göz yaþlarýný sildi.
Geceden yollara vuruldu,Ýstanbul’dan, Kars elinden,
Diyarbekir’den,Cezire-i Kýbrýs’tan,yurdun her yerinden.
Frenk ellerinden, ulu deniz ötelerinden genç yiðitler,
Ak sakallý kocalar, yeþil gözlü sunalar söyledi aðýtlar.
Dað taþ insan oldu,Ankara böyle bir kalabalýk görmedi,
Yiðitler yedi kat arþa dayandý,kargaþaya fýrsat vermedi.
Yer sarsýldý,gök sarsýldý,göz kýsýlýp yüzde hüzün kaldý,
O gün erlerin benzi soldu, bey yiðitlerin yüreði daraldý.
Tekbir getirip,Allahü Ekber deyip Hakka el baðladýlar,
Beyaz güvercinler dahi bu kurdun ölümüne aðladýlar.
Dedem Korkut geldi boy boyladý hem soy soyladý,
Bu boy Avþar oðlu Alp Arslan’ýn olsun diye söyledi.
Benden sonra alp ozanlar söylesin dedi,
Alný açýk cömert erenler dinlesin dedi.
Yöm vereyim hâným! Yerli kara ak daðlarýn yýkýlmasýn!
Gölgelice kaba aðacýn kesilmesin!Kula hor bakýlmasýn!
Canlý akan güzel sularýn kurumasýn! Bitmesin,
Kadir Tanrý seni namerde muhtaç etmesin!
Koþar iken ak boz atýn sürçmesin,yorulmasýn,
Sen vuruþanda kara polat öz kýlýcýn kýrýlmasýn!
Allah’tan hiç bir zaman ümidin kesilmesin!
Âhir sonu Hak bizleri imandan ayýrmasýn!
Baþbuða Fatihayý dua kýldýk,bilen okumaya baþlasýn,
Fatihanýn sevabýný adý görklü Muhammet’e baðýþlasýn.
Hâným hey!
Caným hey!
Sevabý Baþbuð’ün ruhuna olsun,
Allah duamýzý mübarek kýlsýn.
Not:Bu þiir,Türkeli Gazetesinde Ahmet Bican ERCÝLASUN’un yazdýðý Destandan alýnýp þiirleþtirilmiþtir.
Yusuf Tuna
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.