ONLAR

Onlar,
Köy çocuklarýydý.
Kurumuþ çalýlar gibiydiler bozkýrda.
Kavrulmuþ ekinler gibiydiler.
Geldiler,
Yalýn ayaklarý
Ve
Yýrtýk mintanlarýyla geldiler,
Gönen’e, Aksu’ya, Kepirtepe’ye.
Ezilmiþ, sömürülmüþ, horlanmýþ
Ve
Unutulmuþtular bin yýldýr.
Ferhat oldular,
Yardýlar Ýdris Daðýný.
Gürül gürül akýttýlar suyunu,
Hasanoðlan’a.
Köroðlu oldular,
Kafa tuttular Bolu Beylerine.
Yýktýlar saltanatýný aðalarýn.
Tolstoy’u Balzac’ý okudular koyun güderken.
Mozart’ý, Bethoven’i çaldýlar dað baþlarýnda.
Moliere’i, Sophokles’i oynadýlar.
Horon teptiler Beþikdüzü’nde kol kola.
Halay çektiler Yýldýzeli’nde türkülerle.
Diz vurdular Ortaklar’da efece...

Siz,
Her gece,
Mehtaba çýkarken Heybeli’de,
Onlar,
Duvar ördüler,
Çatý çattýlar.
Yýldýzlara bakarak yaz geceleri,
Harman yerlerinde yattýlar.
Kazma salladýlar yorulmadan.
Kerpiç döktüler
Kerpiç.
Sýzlanmadýlar hiç.
Yakýþtý nasýrlý ellerine,
Kitap ve çekiç.
Baþladý yurt harmanýnda imece...

Bir gece,
Karanlýk inlerinden sinsice,
Brütüsler çýktý ansýzýn.
Çektiler zehirli hançerlerini,
Vurdular sýrtlarýndan haince...

Çýktý maðaralarýndan yarasalar,
Çýktý halk düþmanlarý,
Üþüþtü sülükler gibi üstümüze.
Emdiler kanýmýzý,
Doymadýlar.
Yýktýlar umudunu Türkiyemin.
Aydýnlýk bir Türkiye gelir aklýma,
Kalkýnmýþ bir Türkiye gelir,
Köy Enstitüleri denince.

Özbek ÝNCEBAYRAKTAR

Sosyal Medyada Paylaşın: