CESETLER VE BEBEKLER

Bir beldeki ruhlar ölmüþ, yürür ayakta cesetler
Bir ümmet ki paramparça, her yanda ayrý öbekler.

Aký karadan seçmiyor yýpranmýþ bütün elekler
Ballar üstünde geziyor, mikrop taþýyan sinekler.

Yürek kapýsý üstünde asýlý kara kilitler
Her dakika, her saniye günah yazmakta melekler..

Bir davaki garip kalmýþ, durmadan saldýrýr itler
Mazlumlarý ezmek için dönüyor çarkýfelekler...

Acý, zulüm, kan, gözyaþý ölüm kusuyor tüfekler
Gülleri yerlere atmýþ, tabaný delik sepetler...

Sabaha hasret geceler, bir kutlu yolcuyu bekler
Kabul olmayý bekliyor, Arþ kapýsýnda dilekler...

Umutlar ki yeni doðmuþ, henüz çok küçük bebekler
Bebekler var küfre deðil, güneþe doðru emekler...

Çýkar bir gün kozasýndan o bembeyaz kelebekler
Hâk yolunda cihad için, açar rengarenk çiçekler...

Bir sevda ki þehadete parmak basýyor yürekler
Bir ölüm ki son nefeste yeniden dirilecekler...

Yükseldikçe alçalýrken, küfrü kaldýran direkler
Allah’ým þükürler olsun, aslýna dönüyor kökler...

Nûriye Akyol /1995

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: