Nereye koşuyoruz...

Hep zamanla kör bir yarýþtayýz
O ise bizden fersah fersah ötede
insan oðlunun çoðu nefse kurban gitti ve gidecek


nede çok kendimize eziyet ediyoruz
hep boþ yere çekiyoruz kürekleri
hiç düþünmedik vicdanýmýzýn isteklerini
herkes ayrý bir yol ayrýmýnda
batak ve balçýkta çýrpýnýþlar bizim neyimize


kalplerimiz kapýsý kapalý bir ruhun hýþmýnda
dudaklarýmýzda þükürden eser yok
duygular belden aþaðý
bekliyorum hýþmýný düþünmeden yapýp da yapamadýklarýmýzýn
söyleyecek bir tek sözümüz dahi yok
her an öz çýkarlarýmýza dönük yüzümüzle


içimiz dýþýmýzla þimdiden kordan bir ateþteyiz
boþ boþuna geçen ömrün derinliðinde boðuldu zaman
duyarsýz halimizin kemikleri sýzlar
vermedik mazluma bir an olsun aman


hata ve günahlarýmýzýn bir anlamý bile yok
hiç yorulmadýk bel altý koþmaktan
her tür yolsuzluðun içinde yoðrulduk
sürükleyip de durdu bizi bir þehvet güruhu


duygusuzuz
ilgisiz
duymaz ve görmez ölü ruhlar


çaresizliðimiz gerçeklere ters orantýlýyken
aldýrmam azlýk vicdanlarýmýzý sömürüyor
mazlumlar ýstýrap içindeyken


yüreðim ki
ne vakit isyanlara sarýlsa tepeme biniyor zulmün balyozu


zaman mý deðiþti biz mi
sorumsuz geçen zaman elbet ki boþ bir küfe
bizler deðil miyiz bir birimizden habersiz
haysiyetli bir yaþam için
bizler neden girmedik el ele kol kola
korktuðumuz çýkarlarýmýz bir gün elbet ki kalacak geride

kefenimize bile sahip olamazken
bunca eziyet kime niye…


AZAP...(Kadri Atmaca) 04.05.2024

Sosyal Medyada Paylaşın: