Kuyu…

aþýlan yol
çeþit çeþit çeliþkiler yumaðýdýr
kalp kýrýklýðý mayhoþluðunda
ruh yorgunluðu tavýnda piþer duygular
Ýntizar’ý bir ateþin sýcaklýðýnda
yürü yürü bitmez bir serüvenin içinde
kapýsý kapalý bir kafeste gibiyiz

yükünün haddi hesabý yapýlmamýþ bir bilmece
hiç gitmeyecekmiþ gibi toplanýr mal mülk nice

hasreti sevgisi özlemi ve acýsý ayný kazanda
bitimli bir zaman için o anda
dönüp de dururuz kendi etrafýmýzda

keskin virajlarýný kazasýz belasýz alabilmek ne mümkün

hayalleri yýkýlan
bir suçsuz mahkum gibi eli ve kolu baðlý
bu bataklýkta bir dal arar da dururuz her an

i
l
l
a
k
i

düþünemediklerimiz söndürür ocaðýmýzý
bulandýrýrýz tüm geleceðimizi
puslu günlerin kapkaradýr geceleri
oysaki þükrün ucundadýr
bizi bekleyen nice mutluluklar

çýrpýndýkça yýkýlar hanelerin hüznü çekilmez
geri geri giden ayaklar
ne yazýk ki bizlere yabancýdýr o duvarlar
hane deðil sanki bir yangýn yeri

çýkar için koþtukça kaybolan sevgi ve sevgili

gönüllerde özlenen bir sevdada yoktur artýk
çöl varý serapla yaþlanan bu süreçte
boþ boþuna koþmaktan aþýnan tabanlarla
kendini beðenmiþliðin gurur ve kibrinde gelinir sona
dikilmemiþ bir kefenle
girilir sonsuzluðun o karanlýk kuyusuna...


AZAP...(Kadri Atmaca) 09.05.2024





Sosyal Medyada Paylaşın: