BİLİYORSUN…
Biliyorsun…
Belki çok uzaklardayým sana,
Ama.. Hiç ayrýlmadým ki ben senden,
Kahkahalar atarkende, eðlenirkende, hep yanýndaydým.
Gülerken bile nasýl aðladýðýný, görmedim mi sanýrsýn.
Ben de seninle aðladým her gece, sabahlara kadar,
Hastalandýðýnda yanýbaþýnda,
Kaç kere.. kaç kere öldüm öldüm dirildim bir bilsen..
Gözlerinden boncuk boncuk yaþlar akarken,
Aðlama diye feryat ettiðimi bir görseydin,
Ah.. bir duysaydýn,
Haydi artýk üzülme,
Hiç gitmedim ki, bak hep senin yanýndayým.
Ah.. be gülüm..
Ne olur aðlama artýk,
Öyle daðladýn ki yüreðimi,
Ýçimdeki yangýný bir görsen,
Olsun ben hergün yanmayada razýyým,
Yeter ki sen hiç üzülme…
Haydi.. yalanda olsa,
Bir kez bana gülsene.. Gülsene..
Ayhan Özdemir
@kaleminesintisi
Sosyal Medyada Paylaşın:
kaleminesintisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.