Kâh düþtüm kâh kalktým yara aldým kendim sardým
Hep içime attým bunca gamý bunca derdi çok oldu aðladýðým...
gülmek mi ayýp olmasýn diye serpiþtirmisligim var...
Dertlerimin arasýna...
Ýçim içimi yerken...
Yarýna belki mutlu oluruz derken...
Tükendi ömrümün gençlik çaðlarý..
Hep sýrtlanmak zorunda mýyým ben bu koca daðlarý..
Görmedim aydýnlýðý hep baðladým karalarý.. Dediler sabret rabbim sarar yaralarý..
Þu kaderin kantarý.. hepmi açýlardan yana aðýr bastý..
Her geçen gün yüreðimde yaralar doldu taþtý..
Güzel yarýnlar bir bendenmi kaçtý.. Sinemdeki dertler doldu taþtý..
Hayat öyle bir tokat attý feleðin þaþtý..
Dert bir idi bin oldu boyumuzu aþtý..
Bilmem çýkarmýyým yarýna.. þu hayatýn balýna bakmadan gecip gitti ömrüm..
Mum gibi yandýmda eridim söndüm.. Umutlarýmý bir bir topraða gömdüm dünya çok adii bir yer imiþ yaþadým gördüm... Döndüm baktým geçmiþime
Güle oynaya karismamýþým il içine...
Garip halimin yamasýna dikiþine.. birde yýllarýmýn boþa gidiþine...
Vardýr bir bildiði elbet karisilmaz rabbimin iþine bilirim çok ta vaktim yok yakýnda takýlýrým azrailin peþine....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.