İslam'ın Yorgunu

Gözlerin göðe bakmaya dayanamazken
ellerin minberin ve mihrabýn uzaðýnda
açýlýrken göðsün yerin ve göðün sahibine
ve akarken gözlerinden yaþlar uzaklara doðru
"Hakkýn deðil yorulmak!" diyorum ya sana,
Bu düzen böyle gelmiþ böyle gidecek, diyenlerin
sayýsý ve rengi ne kadar belirsiz olsa da,
sen gökyüzüne doðru çevir gözlerini,
bulutlarla birlikte nice günler deveran ediyor,
bilirsin düzenin de bir sahibi var, doðrunun ve
yanlýþýn da.
Ýçindeki hasretleri biriktirmek senin kaderinse,
bir sonucu vardýr elbet bu hayatýn da.
Nihâyet son sözü sözlerin sahibi söyler de
kimse bir haksýzlýða uðratýlmaz.
Bilirsin, inanç bir iddiadýr ki sen
Ýslam’ý taþýyorsun baðrýnda.
"Hakkýn deðil yorulmak!" diyorum ya sana,
Ýslam’ýn yorgunusun sen, iþte bu baþka!
Ölüm kalým meselesinden öte bir þey bu;
bir ebediyet mefkûresidir Ýslam.
Sen de onun aþýðý...
Sen de onun emanetçisi...

Bu þiir sana evet
Baþkasýna deðil
Söyle ve haykýr,
ben yalnýz deðilim

makam ve mevkiye tapanlarýn aksine,

ben özgürüm

elhamdülillah!





Sosyal Medyada Paylaşın: