Gök sulasýn, toprak sunsun, sen de ye
Ne ev eksik, ne baðýnda bir hamak
Hakk hizmetçin -hâþâ- herþey hediye
Oh ne âlâ, bu ne güzel(!) yaþamak
Nasýl olsa arsýz nefsin desteðin
Asi kullar zümresine öndersin
Var mý paþam baþka arzun isteðin?
Yaradana iletelim... göndersin
Hakikati haykýrsa da kuþ tüyün
Sen yine de her nimette toz ara
Benliðine amadeyken beþ duyun
Sýkýldýkça bakýþýna poz ara
Yücelerden bir daðý seç mesela
"Ben yarattým" edasýyla nazar et
Ninni gelsin kulaðýna her salâ
Nasýl olsa tende mevcut bu cüret(!)
Ýsyankârda hoþ duruyor her inat
"Ak" demiþse aktýr kara; ak ýþýr
Kurban olsun canlar sana; kýr, kanat!
Týynetine incitmek de yakýþýr
Madem sensin merkezinde bu hânýn
Ve özelin ay ve güneþ... bu alan
Hakkýný ver yaþadýðýn her ânýn
Helâl olsun sana yaðma ve talan
Nasip olmaz her nanköre; bu rahat(!)
Zevk ü sefa, bu kahkaha ve sürûr
Kýymetini bilmeyende kabahat
Pek de güzel yakýþýyor bu gurur
Durma, davran mevsim kýþa çýkmadan
Hayaller kur, hiç bitmesin bu masal
Devran dönüp yol yokuþa çýkmadan
Gelen her gün felekten bir gece çal
Dem deðiþip güz gelince zâr etme
Ki, dostlarýn keþkelerin yok sansýn
Baktýðýnda gördüðünden ar etme
Sýr tutmayan aynalarýn utansýn...
Ýkrarýnda kavli karar etmiþsen
Salâ sesi duyulmayan muhit seç
Elli, altmýþ... az ötesi... yetmiþsen
Korktuðundan kaçmak için artýk geç
Deseler de bu yolda haz ve düz var
Hayallere kanat takan... uçuran
Korkarým ki ufacýk(!) bir pürüz var
Kabir kokan... uykularý kaçýran
Bir pürüz ki, tasviri zor bir kâbus
Her faninin hayatýnda son bölüm
Son nefesin ertesinde gider pus
Anlaþýlýr neymiþ gerçek ve... ölüm!
Mecit Aktürk