iþte bu bizim hikayemiz nerede baþlamýþtý nerede bitmiþti hiç bilemediðim baþlarken çoçuk gülüþlerini býrakmýþtýn dizlerime tohum gülüþler elbisemde yürüdüler , gýdýkladýlar dudaktan düþen öfkemi aldýlar benden tutuk gülümsemem çizgilerini aþtý kahkahalarý serdi hoyratça gün koþtu gülücük taþtý gün düþ’tü aðlamak düþtü gün gel’di ses sustu sustum sustun biz nerede baþladýk neye güldük neden aðladýk niçin sustuk söylenmemiþ sözlerim var aklýma paldýr küldür düþüþlerin var tutup býrakamadýðým sensiz atamadýðým gülüþlerim var tütüp tütüp tütüne sardýðým özlemlerim var akýp akýp durmayan söz dinlemez yüreðim var iþte bu bizim hikayemiz ne deniyordu gülünce arkadaþ aðlayýnca dost susunca aþk “ özledim “ adý her ne haltsa arkadaþ,dost,aþk ben “ yar’ým “ derim sen ne anlarsan... Sibel Karagöz #sibelkaragözþiirleri #sibel_karagoz Sosyal Medyada Paylaşın:
Sibel Karagöz ( Sibelce Ş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.